Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Δελτίο Τύπου για το Ελληνικό


Γρηγόρης Ψαριανός: Η "αττική γη" θα διεκδικήσει για το Ελληνικό η οποιαδήποτε λύση να είναι σε όφελος ολόκληρης της αθηναϊκής κοινωνιας

Η πολυετής ανυπαρξία ολοκληρωμένης πολιτικής για το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό έχει αναδείξει μία μεγάλη δυνατότητα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος στην Αθήνα σε χρονίζον μεγάλο πρόβλημα του αθηναϊκού αστικού περιβάλλοντος. Το βασικό ζητούμενο στην υπόθεση του Ελληνικού είναι η διαχείριση του τεράστιου αυτού χώρου με γνώμονα την χωροταξική δικαιοσύνη για ολόκληρο το λεκανοπέδιο.

Η κεντρική διεκδίκηση από τους πολίτες της Αθήνας και της Αττικής θα πρέπει να είναι η εφαρμογή ενός μοντέλου αστικού αναδασμού για τον χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού: εάν το 25% της έκτασης του Ελληνικού πολεοδομηθεί και οικοδομηθεί με ποιοτικά περιβαλλοντικά κριτήρια και κοινωνική ευαισθησία, τότε,


• θα εξασφαλισθεί ικανή χρηματοδότηση προκειμένου ο υπόλοιπος χώρος που σήμερα είναι πλήρως εγκαταλειμμένος να διαμορφωθεί σε μητροπολιτικό πάρκο υψηλού επιπέδου και παράλληλα


• θα εξευρεθούν οι απαιτούμενοι πόροι για την απαλλοτρίωση σημαντικών εκτάσεων στις πιο πυκνοδομημένες περιοχές της Αθήνας για την δημιουργία πολλών μικρών πάρκων των 50 στρεμμάτων, μια παρέμβαση που θα έχει εκτός των άλλων και ευεργετικά οφέλη καταπολέμησης του φαινομένου της θερμικής αστικής νησίδας.

Στην προσπάθεια να βγει η χώρα από την δίνη της οικονομικής κρίσης, η πιθανή πώληση μέρους του Ελληνικού σε ξένους επενδυτές για την ανάπτυξη τουριστικού κέντρου τύπου Ντουμπάι, που ενδεχομένως περιλαμβάνεται στο μνημόνιο που υπέγραψε ο Έλληνας πρωθυπουργός με τις αρχές του Κατάρ (μένει να αποσαφηνισθεί το ακριβές περιεχόμενο), αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για τις ποιότητες του χώρου της Αττικής. Αν, αντίθετα, οι επενδύσεις αυτές κατευθυνθούν σε εγκαταστάσεις και χρήσεις φιλικές προς το περιβάλλον και την κοινωνία (βιοκλιματικά κτίρια, χώροι οικονομικής ανάπτυξης και πολιτισμού κοκ), τότε θα έχει γίνει ένα πρώτο βήμα για την δίκαιη και περιβαλλοντικά επωφελή διαχείριση του πρώην αεροδρομίου.

Η Αττική Γη θα διεκδικήσει για το Ελληνικό η οποιαδήποτε λύση να είναι σε όφελος ολόκληρης της αθηναϊκής κοινωνίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου