Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

γρ. ψαριανός: συνέντευξη στην εφημερίδα "αττική περιφέρεια"


Συνέντευξη στην εφημερίδα «Αττική Περιφέρεια» και τον Βασίλη Ευθυμίου 17/2/2012


Κύριε Ψαριανέ,
Τι πιστεύετε ότι άλλαξε στο πολιτικό μας σύστημα μετά τη τελευταία θυελλώδη ψηφοφορία στη Βουλή;
Αποδομήθηκε τελείως. Τα μεγάλα κόμματα διαλύονται αφού πρόλαβαν όμως να διαλύσουν τη χώρα. Το τοπίο αλλάζει δραματικά.
 Εάν σας ζητούσε ο κ. Κουβέλης να συμμετάσχετε στη σημερινή ή μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας, θα αρνιόσασταν;
Εξαρτάται από το τί κυβέρνηση θα είναι και για ποιό πράγμα, με ποιό πρόγραμμα. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν τα αξιώματα. Δεν θέλω να είμαι υπουργός, στόχος μου είναι η Προεδρία της Δημοκρατίας!
 Τι θα κάνετε στη ΔΗΜ.ΑΡ ή τι θα προτείνετε προσωπικά εάν ζητήσουν και τη δική σας υπογραφή από την Ε.Ε, λόγω των υψηλών ποσοστών που συγκεντρώνεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις;
Τον πρόεδρο να ρωτήσετε, εμένα τι με ρωτάτε. Σας διαβεβαιώνω ότι εμένα δεν πρόκειται κανείς να μου ζητήσει να υπογράψω!
 Σε αρκετές δημοσκοπήσεις και στη πρόθεση ψήφου μάλιστα η ΔΗΜΑΡ εκλέγεται δεύτερο κόμμα. Σας φοβίζει αυτό;
Ε, όχι και δεύτερο κόμμα , να μας κλέβουν 50 έδρες. Ή πρώτο ή τρίτο! Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ποτέ ασφαλείς, δείχνουν όμως μια τάση. Το άρρωστο πολιτικό-πελατειακό κατεστημένο είναι προφανές ότι καταρρέει. Έχει μπει σε θεραπευτικό πρόγραμμα. Τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά. Ελπίζω και πιστεύω ότι η επόμενη βουλή θα είναι πολυφωνικότερη και δημοκρατικότερη με εφτά ή οχτώ κόμματα, χωρίς στρούγκες και εκβιασμούς αυτοδυναμιών. Δεν έχουμε αγωνία για τα ποσοστά αλλά για τις λύσεις.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

ομιλία του συμβούλου της «αττικής γης» Δ. Βαρελά στη γενική συνέλευση της ένωσης περιφερειών Ελλάδας


ΕΝΩΣΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΑΡΕΛΑ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ-ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ



ΑΘΗΝΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011



Αγαπητοί συνάδελφοι, σε μας που συμμετέχουμε στην παράταξη Δημοκρατική Αυτοδιοίκηση, για τις εκλογές της Ένωσής μας, σε μας είχε από χρόνια ωριμάσει η ιδέα και την είχαμε με σταθερότητα και επιμονή υποστηρίξει, μια μεγάλη και διοικητική και αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση με επιτελικό κράτος, ισχυρές Αιρετές Περιφέρειες, με τις Νομαρχίες σαν εσωτερική αποκέντρωση και με ισχυρότερους Δήμους που θα προκύψουν με συνενώσεις αποκέντρωση πόρων και αρμοδιοτήτων, μέχρι και το επίπεδο των Τοπικών Συμβουλίων.
Θεωρούσαμε και θεωρούμε αυτή την Αυτοδιοίκηση απαραίτητη προϋπόθεση για την ποιοτική ανάπτυξη της χώρας. Η Κυβέρνηση απάντησε στην ανάγκη αυτή με το σχέδιο «Καλλικράτης». Νομίζουμε την απάντηση, αν και κινείται σε θετική κατεύθυνση, ανεπαρκή. Ανεπαρκή και στον σχεδιασμό της, αλλά και στον τρόπο που σήμερα υλοποιείται.