Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

αφροδίτη αλ σάλεχ, συνέντευξη στο κουτί της πανδώρας

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ απαντά στις ερωτήσεις από "το Κουτί της Πανδώρας"
27/10/2010

Από σύμβουλος υφυπουργού, ανθρώπου της εξουσίας, σε ψηφοδέλτιο βουλευτή της αριστεράς  και μάλιστα αντιεξουσιαστή υποψήφιο. Τι σας  οδήγησε σε αυτή την  απόφαση;
Ωραίο είναι αυτό το «αντιεξουσιαστής υποψήφιος»  αλλά από που προκύπτει; Εάν εννοείται ότι ο Γρηγόρης δεν είναι εξουσιομανής  και  ότι δεν θεωρεί την πολιτική ως το μέσο για να ασκεί προσωπική εξουσία, τότε ναι, συμφωνούμε. Κοιτάξτε ... εγώ αυτό το λόγο περί εξουσίας δεν τον καταλαβαίνω. Ούτε το λόγο περί κομμάτων όταν ασκείς δημόσια πολιτική. Προσωπικά, αρκετά χρόνια τώρα ασχολούμαι με το εξής ένα, το οποίο δεν επιδέχεται κομματικές ταμπέλες: την προστασία/διαχείριση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μου προτάθηκε να δουλέψω με τον Υπουργό, κ. Βούγια, σε ένα θέμα που το γνωρίζω καλά. Τη διαχείριση των άτυπων μεταναστευτικών ροών αλλά και την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων του κέντρου της Αθήνας.  Όσον αφορά στη μετανάστευση, τα αποτελέσματα της δουλειά μας είναι ορατά, τουλάχιστον σε επίπεδο αντιμετώπισης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσον αφορά στο κέντρο της Αθήνας, ολοκληρώσαμε το πόρισμα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και αναμένεται η εφαρμογή του.
Στη συνέχεια ο Γρηγόρης Ψαριανός με τίμησε προτείνοντας μου  να είμαι υποψήφια στο συνδυασμό  Αττική Γη. Όχι για να ταχτοποιηθούμε όλοι μαζί κάπου. Αλλά για να μπορέσουμε να

δουλέψουμε εάν το επιτρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών. Οι απόψεις μας ταυτίζονται. Εξάλλου οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι κομματικές εκλογές ούτε δημοψήφισμα, όπως πολύ σωστά έχει πει και ο Φώτης Κουβέλης. Αφορούν τις γειτονιές μας.  Και πόσο μάλλον αυτή τη περίοδο που θα κλιθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα χειριστεί την πληθυσμιακή αύξηση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (άποροι, άστεγοι, άνεργοι, χρήστες ναρκωτικών, …), όχι μόνο λόγω της καθ’ αυτό οικονομικής κρίσης αλλά κυρίως των παρεπόμενων αυτής όπως η διόγκωση του ατομικισμού μας και ο ηθικός πανικός. Εάν δε τα αποτελέσματα των επικείμενων εκλογών το επιτρέψουν, ως υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος του Κεντρικού Τομέα Αθηνών θα δουλέψω με την ομάδα μας για την εφαρμογή ακριβώς αυτής της μελέτης για το κέντρο  της Αθήνας, την οποία άλλωστε είχα επιμεληθεί προσωπικά.
Επίσης  εκτιμώ  ότι οι θέσεις του Ψαριανού και  του Φώτη Κουβέλη συμπίπτουν με τις  προσωπικές απόψεις του Γιώργου  Παπανδρέου όσο αφορά στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της προστασίας ευάλωτων ομάδων. Θα έλεγα δε ότι συμπίπτουν περισσότερο από ότι με κάποιους υποψήφιους που έχουν πάρει το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ.  Εξάλλου η Δημοκρατική Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ κατεβαίνουν απο κοινού στις δημοτικές εκλογές και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Που βρίσκεται λοιπόν η αντίφαση;
 
Ο ανασχηματισμός οδήγησε τα μεταναστευτικά θέματα στην κ. Νταλάρα και εσάς στην απομάκρυνση από τον κ. Βούγια. Σας ενόχλησε αυτό;
Το έχετε διαβάσει λάθος. Ο ανασχηματισμός οδήγησε τόσο τον κ. Χρυσοχοΐδη όσο και τον κ. Βούγια σε Υπουργεία που μπορούσαν να προσφέρουν επίσης. Τα θέματα της μη νόμιμης μετανάστευσης παρέμειναν στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και της νόμιμης μετανάστευσης στο Υπουργείο Εσωτερικών. Στο σχήμα αυτό προστέθηκε η  Υφυπουργός Μετανάστευσης στο Υπουργείο Εργασίας που θα έχει έναν εποπτικό/συντονιστικό ρόλο, ως επισπεύδον Υπουργείο. Εγώ  γιατί θα έπρεπε να ενοχληθώ; Οκ, εάν κάτι με αγχώνει είναι ότι επειδή πάντα μετά τον ανασχηματισμό ακολουθεί μια περίοδος αμηχανίας, στο θέμα της άτυπης μετανάστευσης σημειώνεται μια καθυστέρηση για την οποία δεν έχουμε την πολυτέλεια.   
 
Η κ. Νταλάρα δέχτηκε έντονη κριτική για τη θέση της. Αισθανθήκατε δικαιωμένη;
Μα τι λέτε; Η κ. Νταλάρα είναι μια χαρά και  έχει ένα χαρακτηριστικό εξαιρετικά σημαντικό για αυτή τη θέση: δεν  είναι πολιτικός καριέρας και  συνεπώς δεν δρα υπό το φόβο του πολιτικού κόστους. Από την πρώτη στιγμή είχαμε στενή συνεργασία και η ομάδα που τη στελεχώνει αποτελείται από τους καλύτερους. Το πρόβλημα, αν θέλετε να υπάρξει οπωσδήποτε ένα πρόβλημα, είναι ότι δεν θα έπρεπε  το θέμα της μετανάστευσης να διαμοιράζεται σε πέντε Υπουργεία και κάθε Υπουργός να άσκει τη δική του πολιτική ανάλογα με τις προτεραιότητες  του Υπουργείου του. Γίνονται βήματα αλλά όχι τόσο σθεναρά όπως θα έπρεπε.  Χάνουμε πολύτιμο χρόνο, αλλά και χρήματα, ξέρετε. Διότι με αυτά και αυτά δεν απορροφούνται κονδύλια από την ΕΕ.
 
Τόσες αλλαγές και τόσες διαφορετικές θέσεις σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πολλοί θεωρούν κακό το γεγονός ότι πουθενά δεν "στεριώσατε". Εσείς τι αποκομίσατε από αυτή την πορεία;
Έτσι λένε για  μένα; Και υποθέτω ότι ο όρος «στεριώνω» χρησιμοποιείται με την έννοια του «βολεύομαι» Δηλαδή θα ήμουν  αρεστή,  κατά τα μυαλά τους και την ηθική τους, αν  ακολουθούσα πχ τον κ. Βούγια στο επόμενο Υπουργείο; Γι αυτό η χώρα μας είναι σε αυτή την κατάσταση, επειδή υπάρχουν αυτές οι αντιλήψεις περί βολέματος. Εγώ, λυπάμαι, αλλά δεν συντάσσομαι με αυτή τη λογική. Από το «βολευτώ» σε μια θέση, από την οποία δεν θα είχα να προσφέρω διότι δεν έχω γνώση του αντικειμένου, προτίμησα να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου στο Λονδίνο με θέμα την Παγκόσμια Μετανάστευση. 
 
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις-επιθέσεις που δεχτήκατε για την επικείμενη εκπομπή στη ΝΕΤ, βρεθήκατε στο Λονδίνο. Ήταν επιλογή σας ή κάτι που έπρεπε να γίνει "για το κοινό καλό";
Θα πήγαινα κάποια στιγμή απλώς δεν ήταν να συμβεί φέτος. Η απόφαση ελήφθη μέσα σε λίγες ώρες. Προφανώς και το αποφάσισα υπό το βάρος του κατ’ εξακολούθηση δημόσιου λιθοβολισμού. Για το δικό μου καλό έφυγα. Για να διατηρήσω την ψυχική μου υγεία και διανοητική μου επάρκεια. 
 
Ποιο είναι το πλάνο δράσης σας για το άμεσο -και όχι μόνο- μέλλον;
Ποιος ξέρει;

Για την ώρα με απασχολεί να εκπροσωπηθούν όλες οι φωνές των κατοίκων της Αττικής. Με απασχολεί να σταματήσει η διολίσθηση της χώρας σε φασιστικές ρητορικές οι οποίες οδηγούν βέβαια σε φασίζουσες πρακτικές . Με απασχολεί το να μην γίνει και η υπόλοιπη Αττική μήτε Ομόνοια, που σωρεύονται κάθε λογής αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες και ο μόνος τρόπος επιβίωσής τους είναι η προσφυγή στην παρανομία, αλλά μήτε Άγιος Παντελεήμονας, όπου διάφορες ακροδεξιές οργανώσεις αυτοδικούν εις βάρος των κατοίκων της περιοχής, με απόλυτη ευθύνη της παρούσας ηγεσίας της τοπικής αυτοδιοίκησης.    

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ κατεβαίνει ως υποψήφια περιφερειακός σύμβουλος στον κεντρικό τομέα Αθήνας με το συνδυασμό του Γρηγόρη Ψαριανού "Αττική Γη" του κόμματος Δημοκρατική Αριστερά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου