Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

ό,τι έχει γλιτώσει απ' το χτίσιμο να γίνει πράσινη ζώνη, γρ. ψαριανός στην κυρ. ελευθεροτυπία 17.10.10

Οι εκλογές ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Τι θα κάνετε αν εκλεγείτε περιφερειάρχης
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΠ. ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΣ, Π. ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ, Α. ΜΑΤΣΗ, ΦΩΤ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ, ΒΑΣ. ΣΙΟΥΤΗ, Τ. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ

Τι μπορεί να κάνει ένας αιρετός περιφερειάρχης στην Αττική; Η εύκολη απάντηση είναι ότι μπορεί να κάνει πολλά. Αλλωστε, εκ προοιμίου έχει χαρακτηριστεί και μικρός πρωθυπουργός. Ζητήσαμε λοιπόν από τους υποψήφιους περιφερειάρχες να μας πουν το ένα και μοναδικό μέτρο που θα προωθούσαν εάν δεν είχαν περιθώρια να σχεδιάσουν και να κάνουν πολλά.

«Ό,τι έχει γλιτώσει απ' το χτίσιμο να γίνει πράσινη ζώνη»
Αυτές τις μέρες είναι πιο εύκολο να συναντήσει κανείς τον Γ. Ψαριανό στο δρόμο παρά να τον βρει στο τηλέφωνο.
Εχει πάρει σοβαρά τη μάχη για την Περιφέρεια Αττικής, πιο σοβαρά ακόμη και από τις βουλευτικές εκλογές, και κάθε απόγευμα κάνει περιοδείες που τελειώνουν τις πρώτες πρωινές ώρες, σε κάποιο συνοικιακό μπαράκι με φίλους και χαλαρή κουβέντα.
Στις πρώτες εξορμήσεις του η συζήτηση με τον κόσμο περιστρεφόταν γύρω από την αριστερά, τη διάσπαση του ΣΥΝ, την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και την νεοσύστατη Δημοκρατική Αριστερά. Ο αυτοσαρκασμός του λειτούργησε κατευναστικά. Τώρα, στην τελική προεκλογική ευθεία, ο συνδυασμός του, «Αττική Γη», έχει και πρόγραμμα.
Εντούτοις, αυτό που περιμένουν όσοι πάνε να ακούσουν τον Γ. Ψαριανό δεν είναι ο προγραμματικός του λόγος αλλά τα καυστικά του σχόλια για την οικονομική και πολιτική κατάσταση. «Ο κόσμος δεν στέλνει μόνο ένα μήνυμα, στέλνει πολλά, αλλά οι περισσότεροι έχουν μπαφιάσει να ακούνε συνέχεια για το μνημόνιο. Από εδώ και πέρα τι γίνεται είναι το κυρίαρχο ερώτημα».
Στο ερώτημα αυτό δεν έχει έτοιμη απάντηση. Κι αν είχε, όπως λέει, δεν θα ήταν πειστική. Έχει πάντως απάντηση για το τι χρειάζεται σήμερα η Αττική και δηλώνει ότι θα παλέψει για να βάλει στην ατζέντα των εκλογών αυτό το ερώτημα. «Η Αττική κινδυνεύει να γίνει μία απέραντη τσιμεντούπολη από άκρου εις άκρον. Τα μικρά γραφικά χωριουδάκια της έχουν γίνει τσιμεντένιες πόλεις με μερικές δεκάδες χιλιάδες κατοίκους η καθεμία ήδη. Μεταξύ των πόλεων αυτών υπάρχει όλο και λιγότερος άχτιστος χώρος. Άμεσα πρέπει να προστατευτεί ότι έχει γλιτώσει μέχρι τώρα και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι μία ιδιαίτερα αυστηρή πράσινη ζώνη, όπως υπάρχει στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ν. Υόρκη».
Αυτό είναι το όραμά του, αλλά ακόμη και αυτό έχει τον τρόπο του να το σαρκάζει. «Βέβαια, αυτές οι πόλεις είναι όλες σε βάρβαρες, καπιταλιστικές χώρες, που δεινοπαθούν από το νεοφιλελευθερισμό, που είναι πολύ κακός, πάρα πολύ κακός, και πρέπει να τον καταδικάζουμε και να τον πολεμάμε κάθε ώρα και κάθε στιγμή, μαζί με τη βουβωνική πανώλη, τον έρπη ζωστήρα, τον καρκίνο του μαστού και το μνημόνιο».
Τι λέει για το μνημόνιο; «Το καταψηφίσαμε, τι άλλο να πούμε; Εσείς έχετε βαρεθεί να με ρωτάτε, όσο έχω βαρεθεί εγώ να σας απαντάω;»
Οι μετρήσεις του δίνουν αξιόλογα μεν αλλά χαμηλά ποσοστά και η κουβέντα πάει στο δεύτερο γύρο. Τι θα κάνει ο συνδυασμός του και η Δημοκρατική Αριστερά; Αποφεύγει την ερώτηση με ένα «θα δούμε». «Θα δούμε ποιος άλλος εκτός από εμάς θα περάσει και ανάλογα θα κανονίσουμε».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου