συνέντευξη του Γρηγόρη Ψαριανού στον ρ/σ Αθήνα 9,84

 Αθήνα 9,84

23 Ιανουαρίου 2014

Ο Γρηγόρης Ψαριανός συνομιλεί με τον Άρη Τόλιο στην εκπομπή «η στάση των δύο».

(ακούστε την εκπομπή εδώ:)

Για την αναταραχή στη Δημοκρατική Αριστερά:

Υπάρχει μια γενική αναταραχή παντού. Η αναταραχή είναι γενικευμένη. Είναι αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις φυλές του ΠΑΣΟΚ, αναταραχή στη Δημοκρατική Αριστερά. Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει επίσης αναταραχή, μη κοιτάτε που δεν ακούγονται πολύ έξω οι φωνές γιατί «τώρα έχουμε διάφορα πράγματα να τακτοποιήσουμε». Παντού υπάρχει μια αναταραχή. Ξέρετε σ’ ένα χρόνο, σε δυο χρόνια, κανένα από τα κόμματα που γνωρίζουμε τώρα δεν θα είναι το ίδιο.

Για το δίλημμα κομματική τοποθέτηση – ευρύτερο πολιτικό πιστεύω:

Τα διλήμματα είναι για όλους. Και η Δημοκρατική Αριστερά βρίσκεται σ’ ένα δίλημμα. Να τηρήσει την ιδρυτική της διακήρυξη ότι θα είναι πυλώνας ανασυγκρότησης  του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού;  Αυτά είναι λόγια του Φώτη Κουβέλη την πρώτη μέρα που ιδρύθηκε η Δημοκρατική Αριστερά. Μιλάμε για ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς, του τρίτου πόλου, ολόκληρου. Όχι ενός τμήματος. Όχι «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», ελάτε, ο Άρης Τόλιος, ο Γιώργος, ο Κώστας, η Αλέκα, όποιος συμφωνεί ,ελάτε εδώ.  Να γίνει ένας διάλογος. Γίνονται διάφορα φόρουμ, προχθές είχε ένα φόρουμ στον 9.84, εκεί στο δικό σας αμφιθέατρο. Μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, όπου συμμετείχαν  5-6 μικρότερες κινήσεις, η πρωτοβουλία των 58 και συμμετείχε σ’ αυτό και η Δημοκρατική Αριστερά. Λοιπόν, όλοι αυτοί, και η Δημοκρατική Αριστερά και η πρωτοβουλία των 58 και όλες οι φυλές του ΠΑΣΟΚ -  όσοι δε βαρύνονται προσωπικά από κακοδιαχείριση ή διάφορες λεηλασίες που κατέστρεψαν τη χώρα. Γνωριζόμαστε πολύ καλά εδώ πέρα. Δε μπορεί να λέμε δε μιλάμε με το ΠΑΣΟΚ αλλά μιλάμε με κάποιους πασόκους που μάλιστα συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι.

Αποκλείεται στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς στην πορεία προς τις ευρωεκλογές να βρεθούν τελικά σε άλλο χώρο;

Η πρωτοβουλία των 58 είναι πρωτοβουλία για διάλογο. Δεν θα είναι ενιαίο κόμμα. Μπορεί να επιδιώξει  ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές. Αν το επιδιώξει και είναι διαφορετικό απ΄ την επιλογή που θα έχει κάνει η Δημοκρατική Αριστερά και είναι διαφορετικό απ΄ την επιλογή που θα έχει κάνει το Φόρουμ και διαφορετικό απ΄την επιλογή που θα κάνει το ΠΑΣΟΚ, ζήτω που καήκαμε! Δε θα βγάλει κανένας ευρωβουλευτή και θα σπάσουν όλοι τα μούτρα τους. Το θέμα είναι να προχωρήσουμε, να συνεργαστούμε, όχι να φτιάξουμε ένα νέο κόμμα ,γιατί ξέρετε, τα κόμματα έχουν μείνει πολύ πίσω. Είναι απαρχαιωμένες μέθοδοι. Περισσότερο οι κινήσεις πολιτών, τα δίκτυα πολιτών, που 100 άνθρωποι που συμφωνούμε για την μονοδρόμηση – παράδειγμα – της Πανεπιστημίου να εργαστούμε όλοι μαζί μ’ αυτόν τον κοινό στόχο. Αυτό είναι μια καινούργια λογική την οποία πρέπει να αναπτύξουμε στην Ελλάδα. Δεν μας ενδιαφέρει αν ήσουνα κνίτης, αν ήσουν οννεδίτης ή πασόκος ή τροτσκιστής.

Για την προοπτική επικεφαλής ενός νέου σχήματος να είναι στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς:

Μακάρι, επικεφαλής μιας τέτοιας κίνησης να είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος που μπορεί να φέρει σε πέρας αυτή την διαδικασία του συντονισμού.  Προσέξτε, δε μιλάμε για έναν καινούργιο Βενιζέλο, έναν καινούργιο Παπανδρέου, έναν καινούργιο Μιτεράν, έναν καινούργιο Ρούζβελτ. Μακάρι να προκύψει, αλλά η περίοδος των ηγετών, του κάθε μεσσία, του κάθε κομματάρχη, του κάθε εθνάρχη, μάλλον ανεπιστρεπτί έχει περάσει. Μιλάμε για συμμαχίες κινήσεων και οργανισμών και κομμάτων που θα συμπορευτούν με κοινό στόχο.. Κοινός στόχος αυτή τη στιγμή για όλους εμάς της λεγόμενης κεντροαριστεράς, που αφορά 15 κινήσεις και εκατομμύρια ανένταχτων ανθρώπων, είναι η αναδιοργάνωση της χώρας. Η εξασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της. Τελεία. Χωρίς ενδοιασμούς όπως  καλή και κακή Ευρώπη. Θα τη δούμε την Ευρώπη στην πορεία. Τώρα μπορεί να μην μας αρέσει αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι θα γίνουμε Σομαλία.

Σε πόσο χρόνο η κεντροαριστερά θα υπάρξει;

 Έπρεπε ήδη να έχει συγκροτηθεί. Ελπίζουμε μέσα σ’ ένα – δυο μήνες, αρκετά πριν τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, να έχει συγκροτηθεί. Και πρέπει όλοι μαζί να δουλέψουμε γι’ αυτό χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονισμούς. Και αν μου βάζετε δίλημμα, τώρα δεν υπάρχει ευρωψηφοδέλτιο των 58 ούτε της Δημοκρατικής Αριστεράς. Κάτσε να δούμε η ΔΗΜΑΡ θα είναι ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές ή θα είναι ΔΗΜΕΑΡ, ΔΗΜΟΚΕΑΡ ή ΚΑΔΗΜΟΡ…; Κάτσε να δούμε πως θα εξελιχθεί. Ελπίζω όλοι μαζί να συγκροτήσουμε έναν ενιαίο φορέα . Και μη μου λέτε αν θα φύγω απ’ τη Δημοκρατική Αριστερά. Γιατί εγώ με κάποιους 50 ανθρώπους  την ιδρύσαμε. Εμείς φύγαμε απ’ το ΣΥΡΙΖΑ με κόστος μεγάλο, πολιτικό, προσωπικό. Φύγαμε απ’ τα σιγουράκια και τις σιγουράτζες, τις έδρες μας, δεν ξέραμε αν θα ξαναεκλεγούμε, δεν είχαμε καμιά κρατική επιχορήγηση. Αποχωρήσαμε από ένα Συνασπισμό της Αριστεράς στον οποίο η ανανεωτική αριστερά είχε μεταλλαχθεί και για να τη σώσουμε, να γλιτώσουμε απ΄την οριστική και τελεσίδικη μετάλλαξη της, φύγαμε από κει. Δε θα ξαναγυρίσουμε εκεί και μη με ρωτάτε αν θα φύγω  απ’ τη Δημοκρατική Αριστερά γιατί η Δημοκρατική Αριστερά είναι το σπίτι μου. Εμείς το χτίσαμε. Δεν είμαστε κάτι παλαιοπασόκοι που είδαμε φως και ήρθαμε.

Το επιχείρημα που χρησιμοποιείται από πολλούς μήπως τελικά και όλη αυτή η κίνηση μπορεί να μεταβληθεί σ’ ένα σωσίβιο για το ΠΑΣΟΚ και όχι τη μεγάλη κεντροαριστερά;

Κανένα ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να σωθεί. Κανένας δε θα σωθεί από μόνος του. Κανένας δε θα σώσει το μαγαζάκι του. Κανένας. Και ελπίζω κανένα μαγαζάκι από μόνο του, κανένα μοκρομάγαζο, να μη σωθεί. Ελπίζω να προχωρήσουμε στη συγκρότηση μιας ενιαίας κεντροαριστερής αγοράς, με την καλή έννοια, όπως η αρχαία  αγορά, ανθρώπων που να προχωρήσουν σε μια καινούργια διακυβέρνηση και διαχείριση των κοινών σ’ αυτή τη χώρα. Όπου δεν θα υπάρχει κρατισμός, δεν θα υπάρχουν οι συντεχνίες και τα συνδικάτα όπως υπήρχαν, δεν θα υπάρχουν ιδιοτελή συμφέροντα, όπου νόμος δεν είναι το δίκιο του εργάτη, ούτε του εφοπλιστή, ούτε του παπά, ούτε κανενός. Νόμος είναι το δίκιο. Τελεία. Και σ’ αυτό πρέπει να προχωρήσουμε.

Τελικά, θα έπρεπε να υπάρχουν μάλλον κινήσεις συσπείρωσης και όχι αποσυσπείρωσης. Ακριβώς το αντίθετο βλέπουμε.

Ακριβώς. Ακριβώς αυτό προτείνουμε και αυτό περιμένουμε. Και ως μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς αυτό περιμένουμε και απ’ το δικό μας το κόμμα όπου κάποιοι λένε ότι δεν μπορεί να γίνει συμφωνία Βενιζέλου – Κουβέλη  για την κεντροαριστερά. Δε θα γίνει σε επίπεδο αρχηγών κορυφής, θα γίνει απ’ τη βάση. Ναι, αλλά οι συνομιλίες Κουβέλη – Λοβέρδου και Κουβέλη – Καστανίδη δεν είναι βάση. Πάλι κορυφή είναι. Και οι συναντήσεις στα ξενοδοχεία με διάφορους πασόκους, που πάμε να τα βρούμε και να κάνουμε μια καινούργια ΔΗΜΑΡ κάπως αλλιώς για να χωρέσουν κι’ αυτοί, δεν είναι ακριβώς η κεντροαριστερά. Και να πω κάτι τελευταίο. Επειδή κάποιοι παλαιοπασόκοι, εκτός απ’ αυτούς που βρήκαν καταφύγιο στο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι βρήκαν καταφύγιο, είδαν φως και μπήκαν στη Δημοκρατική Αριστερά, δεν είναι δυνατόν να μας κουνάνε το δάχτυλο. 40 χρόνια απ’ το ΚΚΕεσ. και το Ρηγα, δεν είναι δυνατόν, 30-40 χρόνια πασόκοι - και στο μεγάλο φαγοπότι ήταν αυτοί - να κουνάνε το χέρι και να λένε «ε, όχι να πάμε και με το ΠΑΣΟΚ». Δεν μπορούν να το λένε αυτό οι ίδιοι που ήταν το ΠΑΣΟΚ.