Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ομιλία του συμβούλου της "αττικής γης" Δ. Βαρελά για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής



 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 34η
8/11/2012

ΘΕΜΑ: Ε.Η.Δ. Συζήτηση για τη διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Δημήτρης Βαρελάς

Θα προσπαθήσω να συμβάλω με λίγα λόγια, όχι πολλά. Ελπίζω, κύριε  Περιφερειάρχη, όταν κατατεθούν οι προτάσεις, το θέμα ξαναέρθει στο Π.Σ., τουλάχιστον να εισηγηθεί για τα περαιτέρω.
Νομίζω μιλάμε, όπως χθες το βράδυ το έλεγαν για άλλους λόγους, με το πιστόλι στον κρόταφο, να βιαστούμε να μη χάσουμε τα λεφτά.
Έχει προηγηθεί, κατά τη  γνώμη μου, μία ανορθόδοξη διαδικασία και σε σχέση με το σχεδιασμό και σε σχέση με τους χρόνους. Εμείς ισχυριζόμαστε ότι ο σχεδιασμός δεν έγινε για να διαχειριστούμε τα απορρίμματα. Ο σχεδιασμός έγινε έτσι ώστε κάποιοι να κερδοσκοπήσουν στη διαχείριση των απορριμμάτων. Είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο κάποιος που θα διαχειριστεί τα απορρίμματα να βγάλει και κέρδος, εγώ δεν έχω αντίρρηση. Αλλά άλλο να το βλέπουμε σαν εργαλείο κερδοσκοπίας.

Νομίζω ότι τα κυρίαρχα διλήμματα δεν είναι ΣΔΙΤ ή δημόσιο και καύση ή άλλο. Αυτά θα προκύψουν, αν σκεφτούμε ορθολογικά και ορθολογικά στο θέμα που συζητάμε σημαίνει επιστημονικά. Για να διαπιστώσουμε, ας πούμε, μία αρρώστια. Δεν είναι θέμα πολιτικό. Έτσι είναι και εδώ. Υπάρχει η περίφημη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει ενσωματωθεί στο Ελληνικό Δίκαιο και το τονίζω, δεν είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Είναι αποτέλεσμα επιστημονικών ερευνών παγκοσμίως. Και είμαστε υποχρεωμένοι το 2020, αν θυμάμαι καλά, το νούμερο, το 25% μόνο των απορριμμάτων πρέπει να θάβουμε. Εκεί θα αρχίσουν τα πρόστιμα. Στις δεκαετίες που περάσανε, ξεκινώντας από τον περίφημο Κουρουπητό, αυτό ήταν το πρώτο, πέφτανε τα πρόστιμα για τις χωματερές. Θα πέφτουν πρόστιμα, γιατί δε θα είμαστε συνεπείς με τη δέσμευση που έχουμε αναλάβει για τον περιορισμό αυτών που θάβονται.
Πρέπει, λοιπόν, όπως σωστά το είπε και ο κ. Διάκος, να ξεκινήσουν με την πρόληψη, τη μείωση και την επαναχρησιμοποίηση. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Σκεφτείτε όλοι αυτοί οι ρακοσυλλέκτες τι μαζεύουν. Δεν είναι τρελοί.
Υπάρχει, λοιπόν, υλικό που θα μπορούσαν οι Δήμοι να μαζεύουν και να επαναχρησιμοποιείται. Έχω την τύχη να μένω σε μία περιοχή που είναι  πιο ευκατάστατη συγκριτικά. Είναι ασύλληπτο τι πετάνε. Τα έπιπλα τα παλαιά που ανανεώνουν και δε λέω να πας Πολιτεία και Κεφαλάρι και πιο κάτω και στο Μαρούσι, σε αυτές τις μεσοαστικές περιοχές, ατελείωτο υλικό πετάγεται. Είναι κρίμα και όχι μόνο με την έννοια την οικονομική. Την έννοια την οικολογική. Αυτά πρέπει να επιδιορθώνονται και να επαναχρησιμοποιούνται.
Φτάνουμε στο επόμενο βήμα που είναι η ανακύκλωση. Χάρηκα, όταν έλεγες πριν από λίγο, αγαπητέ κύριε Περιφερειάρχη, για τις τέσσερις σακούλες που είδες στην Ευρώπη. Αυτή είναι η βάση. Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα. Ο ΕΜΑΚ και το ξέρεις πολύ καλά είναι της πλάκας και είναι και σκανδαλώδες το στήσιμό του. Έτσι θα πάμε;
Είπες να γίνουμε πρωταθλητές στην ανακύκλωση.
Ξέρεις από πρωταθλητισμό. Χρειάζεται υποδομή, χρειάζεται σχέδιο. Δεν έχουμε κάνει τίποτα και εδώ έχουμε και ευθύνες σαν Περιφέρεια. Εγώ ξαναλέω, βάλαμε για ενημέρωση 600.000 στο επιχειρησιακό σχέδιο. Τι ξοδέψαμε φέτος; Τίποτα. Πότε θα την αρχίσουμε; Πότε στα νέα παιδιά θα πάει ένα υλικό, να δουν γιατί πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουμε να ανακυκλώνουμε; Μήπως στρώνουμε και εμείς το χαλί σε αυτούς που θέλουν να κερδοσκοπήσουν;
Μήπως συνταχθήκαμε με τον πρώην Υφυπουργό, εγώ το λέω δημόσια, τον κ. Κουκουλόπουλο, που όχι μόνο καθυστέρησε, συκοφαντούσε την κοσμποστοποίηση. 17/11- και σημαδιακή ημέρα του- 2011 έλεγε στην τηλεόραση, δε θα το ξεχάσω και θα το λέω σε κάθε ευκαιρία, ότι το κοσμπόστ θα μας δημιουργήσει το ίδιο πρόβλημα με τη λυματολάσπη. Άκουσον, άκουσον! Θέλουμε, λέει, την έρημο Σαχάρα για να το αποθέσουμε. Χαθήκανε τα νταμάρια της Αττικής και μόνο που μπορούν να απορροφούν το κομπόστ για δεκαετίες. Και αν το κομπόστ είναι καλής ποιότητας, χρειάζεται για τους κήπους μας. Εδώ το αγοράζουν. Αν πάτε στο  Α-Β,και σε άλλα super market θα δείτε κοσμπόστ από τη Γερμανία σε σακούλες. Γιατί, λοιπόν, να μη βάλουμε την κομποστοποίηση μπροστά;
Όλα τα άλλα είναι το κάρο μπροστά από το άλογο και αν, λοιπόν, απαντήσουμε σε αυτό, να συντομεύσω, να αρχίσουμε να σεβόμαστε και το χρόνο, θα προκύψουν μόνα τους τα υπόλοιπα. Αν πάρεις το χαρτί στην πηγή, κανένα εργοστάσιο καύσης δεν μπορεί να γίνει. Η πρώτη θερμαντική δύναμη των εργοστασίων είναι το χαρτί. Αν τους το πάρεις, δε θέλουν μετά να κάνουν καύση. Δηλαδή δε θα δώσουν καν, αν ξέρανε ότι θα συμβεί αυτό, φοβάμαι ότι δε θα συμβεί, δε θα δίνανε καν προσφορά όσοι είναι υπέρ της καύσης. Μία μέθοδος απαξιωμένη πλέον.
 Δείτε τι γίνεται  στην Αμερική. Μπείτε στο διαδίκτυο. Υπάρχουν οι πίνακες. Στη Μέκκα του καπιταλισμού. Ενώ μέχρι το 1990 υπήρχε μία ανοδική πορεία των ποσοτήτων που καίγονταν, η επιστημονική έρευνα και εκεί δεν είναι χαζοί, ακούνε την επιστήμη, δείχνει χρόνο με το χρόνο ότι φθίνει η ποσότητα των σκουπιδιών που καίγονται.
Εγώ δε λέω να απαγορεύσεις σε κανέναν να καταθέσει πρόταση και για καύση, αλλά αν έχουμε κάνει σωστή τη δουλειά μας, αν τους πάρουμε το χαρτί, δε θα γίνει πρόταση καύσης. Φοβάμαι ότι τελικά θα το πληρώνουμε  διπλό το χαρτί,θα χάνουμε αυτό που ανακυκλώνουμε και θα επιδοτούμε την καύση, λόγω της ενέργειας που θα δίνουν.
Και προσέξτε τώρα. Φωνάζουμε να μη γίνουν λιγνιτικά εργοστάσια. Σας δίνω την εξής πληροφορία. Ό, τι επιβαρύνει το περιβάλλον ένα λιγνιτικό εργοστάσιο ανά κιλοβατώρα παραγωγής, το ίδιο επιβαρύνουν και τα εργοστάσια της καύσης, αυτά που λειτουργούν στην Ευρώπη. Άρα αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Εγώ δε λέω, όμως, δια διατάγματος. Να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Δηλαδή να ξεκινήσουμε σήμερα, χθες έχουμε προυπολογίσει την ανακύκλωση. Πως; Να βάλουμε κομποστοποιητικές στα πάρκα, σε συνεργασία με τους Δήμους και σε σπίτια και σε γειτονιές. Το κύριο, όμως, είναι η ενημέρωση. Ο κόσμος δεν ξέρει και αύριο θα ξαναξυπνήσουν οι Κερατέες, γιατί και το θέμα το που θα γίνει εγώ δε νομίζω ότι είναι τελειωμένο. Μακάρι να κάνω λάθος σε αυτό το σημείο.

(παρέμβαση)

ΒΑΡΕΛΑΣ:
Δεν κάνω λάθος. Άρα έχουμε και εδώ πρόβλημα.
Ακόμα και το είχα πει σε κάποια στελέχη της ΠΟΕ ΟΤΑ, δίνουν λάθος τη μάχη. Αν δεν προβάλλουν τον τρόπο διαχείρισης, θα την χάσουν. Δηλαδή και ο ιδιωτικός τομέας θα μπεί μέσα και θα μένουν παραπονούμενοι, ενώ αν προβληθεί σωστά ότι πρέπει να πάμε με αυτή τη διαχείριση, ένα, δύο, τρία, τέσσερα σημεία,  για την παραμονή σε δημόσιο τρόπο διαχείρισης, να το πω έτσι, θα είναι πιο πιθανή να παραμείνει.
          Εν πάση περιπτώσει, τα πράγματα έχουν  δρομολογηθεί. Φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά σε ότι μας αφορά κάνουμε έκκληση. Τα λεφτά που είπαμε, 600.000, να αποφασίσει μία επιτροπή αύριο ότι θα βγάλει τα φυλλάδια, να τα στείλει στα σχολεία σε πρώτη φάση. Αλλιώς φοβάμαι ότι παίζουμε το χαρτί τους, στο βαθμό που καθυστερούμε και τους δίνουμε και το χαρτί - αυτό που είπα στην αρχή.
          Να σας πω κάτι; Έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με το θέμα. Από τη δεκαετία του ΄90 αρχές, υπήρχαν Δήμοι  στην Ευρώπη που τότε πιλοτικά, δεν ξέρω πόσο έχει προχωρήσει, όπου ζύγιζαν τα σκουπίδια και ο κάτοικος ανάλογα πλήρωνε. Και αυτό γινόταν πριν από 20 χρόνια. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό έχει επεκταθεί. Δεν έχω σημερινή ενημέρωση, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στους τέσσερις κάδους. Εγώ πιστεύω και η κομποστοποίηση πρέπει να ξεκινήσει από τα σπίτια. Πετάμε ντομάτες. Έφερα προχθές από το χωριό μου ντομάτες και ρόδια. Τα μισά σάπισαν. Γιατί, λοιπόν, να πάμε και να μην έχουμε – εγώ έχω έναν τρόπο και τα πετάω, αλλά αυτό να γίνει συνειδητά και σε όλους. Οπότε δε θα χρειαστούν τα εργοστάσια των συμμίκτων,  δε θα έχουν αντικείμενο. Θα καταρρεύσει από μόνη της η πρόταση της καύσης, αν το αντιμετωπίσουμε σωστά.
           Πιστεύω ότι όλη η ιστορία είναι να εφαρμόσουμε την οδηγία της ΕΟΚ. Πρόληψη, μείωση, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση στην πηγή με τέσσερις κάδους.
          Θα επανέλθουμε στο θέμα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά στο βαθμό που καθυστερούμε εμείς τα βήματα που μπορούν να επηρεάσουν, παίζουμε το χαρτί όσων θέλουν να κερδοσκοπήσουν με τη διαχείριση των απορριμμάτων.
          Ευχαριστώ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου