ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 35η 16-12-2011
ΘΕΜΑ: Συζήτηση για τους παράνομους καταυλισμούς στην Αττική
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Δημήτρης Βαρελάς
Αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι είναι θετικό, με αφορμή κυρίως το θέμα της καύσης των καλωδίων στο Βοτανικό, που συζητάμε ένα θέμα, που προσωπικά πιστεύω, ότι είναι πληγή στην ελληνική κοινωνία και σιγά σιγά γίνεται βαθύτερη και καθώς έχουμε μπει σε μία κρίση που, από ό,τι φαίνεται, δεν έχει πάτο ακόμα και οι παραβατικότητες θα αυξάνονται και η συμπεριφορά των τσιγγάνων και όλων των μειονοτήτων θα είναι ακόμα και πιο παραβατική.
Νομίζω, προχθές ακούσαμε, μέσα σε ένα 24ωρο ή χθες; 17 ληστείες στην Αττική και δεν είναι προφανώς τσιγγάνοι αυτοί που έκαναν τις ληστείες. Άρα, λοιπόν, να περιμένουμε και πολύ χειρότερα πράγματα.
Είναι ένα θέμα, που το θάβουμε κάτω από το χαλί. Ανεβαίνει κάθε τρις και λίγο και μετά ξαναχάνεται. Να θυμίσω, πριν 12 χρόνια περίπου, με αφορμή την εγκατάσταση πάνω στη Θεσσαλονίκη, στο Γαλλικό Ποταμό, έγιναν ημερίδες, κόντρα ημερίδες, ενεπλάκη το γραφείο του Πρωθυπουργού έδωσε λεφτά, δημιουργήθηκε ένας καταυλισμός, που πήγε να στηθεί στα πόδια του και εγκαταλείφθηκε και σήμερα νομίζω τα πράγματα έχουν πάει πάλι πίσω.
Γιατί γίνονται αυτά; Γιατί δυστυχώς έχουμε βαθιές προκαταλήψεις. Μεγάλωσα στη Μεσσηνία και η απειλή των γιαγιάδων ήταν: «Θα σας πάρει η γύφτισσα» και η πιο σκληρή: «Θα σε δώσω στη γύφτισσα». Δυστυχώς, έχει μείνει και η παιδεία μας δε βοήθησε να δούμε τι σημαίνει ανθρώπινα δικαιώματα των καταπιεσμένων, γιατί κάποιοι Δήμαρχοι είπαν, ότι καταπιέζεται και ο πολίτης από τον τσιγγάνο. Εντάξει και εμένα άμα μου ρίξεις σφαλιάρα, καταπιέζομαι, αλλά αυτό εννοούμε με το καταπίεση και ανθρώπινα δικαιώματα;
Κάποιοι άλλοι γίνανε κήρυκες της επιβολής του νόμου και της τάξης. Ξέρετε τι σημαίνει χύτρα που βράζει; Αν πας στους καταπιεσμένους, που δεν έχουν, το είπε ο εκπρόσωπος των κατοίκων πολύ καλά, δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Δηλαδή πως θα ξεχωρίσουμε, ήθελα να ήξερα, πως έχει στο μυαλό του ο κ. Πλεύρης, ότι θα απελάσουμε ή θα επαναπροωθήσουμε τους μη Έλληνες; Που θα πάει να τους βρει; Θα ωχριά το τι γινόταν από τους από τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές στην Αθήνα, αν επιχειρήσουμε, δια της επιβολής του νόμου, όπως κάποιοι το έχουν στο μυαλό τους, να λύσουμε τέτοια προβλήματα.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Θέλω να πω, ότι τα θέματα αυτά πρέπει να τα δούμε σαν κοινωνία και πιστεύω, ότι η Περιφέρεια πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα. Είναι άλλο θέμα το μικρό πρόβλημα (μικρό με την έννοια της τοπικότητας) που μπορεί να ξεκινήσει η λύση του με τη δημιουργία πράσινου σημείου.Από εκεί και μετά, κύριε Περιφερειάρχη, νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες. Να τους δώσουμε νερό, να τους δώσουμε ρεύμα για όσο θα μείνουν εκεί. Δεν ξέρω πότε και αν θα μετεγκατασταθούν. Να κοιτάξουμε και την ιατρική τους περίθαλψη, με κάποιες κινητές μονάδες ενδεχομένως, που θα μπορούν να πηγαίνουν, να διαμορφωθεί μία κατάσταση, να υπάρξουν κοινωνικοί λειτουργοί και σε συνεργασία με το Δήμο, να κοιτάξουμε αφ΄ ενός μεν να εγγραφούν όλα τα παιδιά στα αρχεία του Δήμου και να πάνε σχολείο. Πιστεύω, ότι στο βαθμό που θα αυξάνεται το μορφωτικό επίπεδο των τσιγγάνων, τα προβλήματα θα είναι όλο λιγότερα. Τα παλαιά τα χρόνια ήταν ήπιες οι καταστάσεις. Οι τσιγγάνοι ασχολούνταν, στην επαρχία που έζησα εγώ, με αγοραπωλησίες ζώων, φτιάχνανε τα καλάθια, ήταν γανωματήδες, λιγότερο στα χωράφια τότε. Σιγά – σιγά όλα αυτά χάθηκαν. Τι θα κάνουν οι άνθρωποι σήμερα; Αν η κοινωνία στο σύνολο της δεν το βάλει πρωταρχικό στόχο, στο μέλλον θα είναι χειρότερα. Κάποιοι, μετά από 10-20 χρόνια, δε θα μιλάνε για τέτοιες ήπιες καταστάσεις, καύσεις καλωδίων.
Να τελειώσω και να πω, ότι η πρόταση που μας έκανε ο κ. Αθανασόπουλος, εκπρόσωπος της κοινότητας των Ρομ στο Δημοτικό Συμβούλιο Ιλίου, να γίνει γραφείο στην Περιφέρεια, είναι απαραίτητο, ειδικό γραφείο και ει δυνατόν, στα στελέχη του να είναι και κάποιοι από τη φυλή των Ρομ για να μπορέσουμε να λύσουμε τα προβλήματα.
Να πάω και ένα βήμα παραπέρα, κύριε Περιφερειάρχη. Να τολμήσουμε. Και εγώ ξέρετε τι λέω; Έναν καταυλισμό, γιατί δε θέλουν να πάνε σε οικισμούς όλοι οι Ρομ. Είναι νομαδική η φύση τους. Ας μην το αναλύσουμε τώρα. Να πάρουμε πρωτοβουλία και να φτιάξουμε έναν καταυλισμό σωστό και να το στηρίξουμε και να τους βοηθήσουμε να τον αυτοδιαχειριστούν. Τι είναι; Ένα μεγάλο camping. Εγώ δεν πιστεύω, ότι πρέπει να πάνε 20.000 στα Μεσόγεια. Τρελαίνεται ο κόσμος, όταν ακούει τέτοια μεγέθη. Αλλά σε ένα χώρο 20 στρεμμάτων, 30 στρεμμάτων, να πάνε 50-100 οικογένειες, θα αποτελέσει και θετικό παράδειγμα. Οι εγκαταστάσεις ενός camping συν κάποια πραγματάκια ακόμα χρειάζονται. Βέβαια το πρόβλημα είναι πως θα λειτουργήσουν, γιατί ξαναλέω και στη Θεσσαλονίκη έγινε και στη συνέχεια αφέθηκε στην τύχη, παρότι χρηματοδοτήθηκε. Πρέπει η Περιφέρεια να το πάρει στην πλάτη της. Δε γράφεται στις αρμοδιότητες η διαχείριση καταυλισμών τσιγγάνων. Έχουμε ή δεν έχουμε την αρμοδιότητα, μπορούμε να το δούμε. Εγώ πιστεύω, ότι με τέτοια πράγματα πρέπει να καταπιαστούμε και αυτό να μείνει από το σημερινό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου