Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Επερώτηση της αττικής γης για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση


Από το 1990 με νόμο «η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση αποτελεί τμήμα των προγραμμάτων των σχολείων της δευτεροβάθμιας   Εκπαίδευσης με στόχο να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του, να ευαισθητοποιηθούν για τα περιβαλλοντικά προβλήματα και να δραστηριοποιηθούν με ειδικά προγράμματα ώστε να συμβάλλουν στη γενικότερη προσπάθεια αντιμετώπισής τους».

Γενικότερα σκοπός της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης είναι: Να διαµορφώσει έναν ενημερωμένο και ευαίσθητο πληθυσµό γύρω από  το  περιβάλλον και τα προβλήµατα του ο οποίος θα αποκτήσει γνώσεις, δεξιότητες, στάσεις, κίνητρα και αίσθηµα  προσωπικής δέσμευσης, για να εργαστεί ατοµικά και συλλογικά για την επίλυση των υπαρχόντων προβλημάτων και την πρόληψη νέων.

Εκατοντάδες περιβαλλοντικά τμήματα δημιουργούνται κάθε χρόνο στα γυμνάσια και στα λύκεια της χώρας μας και αναπτύσσουν πολλές σημαντικές και σε κάποιες περιπτώσεις εξαιρετικές δραστηριότητες.

Υπάρχει όμως πάντα το πρόβλημα του πως περνάμε από τη θεωρία στην πράξη.  Πρόβλημα που εντοπίζεται και από τους εκπαιδευτικούς της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Αντιγράφω από τα πρακτικά του πέμπτου συνεδρίου  της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (ΠΕΕΚΠΕ) (Ιωάννινα 26-28 /11/2010)

«Παρόλο που από τη διακήρυξη της Τιφλίδας έχει επισημανθεί ότι η Π.Ε. πρέπει να προσανατολίζεται στην επίλυση των προβλημάτων και τη δράση, οι εκπαιδευτικοί φαίνεται ότι δεν αναγνωρίζουν ως σημαντική τη συμβολή του πολίτη στην προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων. Εφόσον δε θέτουν ως προτεραιότητα να εξοικειώσουν τους μαθητές τους με ενεργές διαδικασίες αντιμετώπισης των προβλημάτων, στο δικό τους τοπικό πλαίσιο, αποδυναμώνουν την ευκαιρία των μαθητών να βιώσουν την ευθύνη του πολίτη, αλλά και τη δυνατότητα ανάληψης πρωτοβουλιών για υπεύθυνες και αποτελεσματικές παρεμβάσεις».

          Προτείνουμε και ερωτάται ο κ. Περιφερειάρχης αν συμφωνεί να αναλάβει η περιφέρεια συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την δραστηριοποίηση των περιβαλλοντικών ομάδων των σχολείων αλλά και όλων των μαθητών με αιχμή την διαχείριση των απορριμμάτων.

Στις ημερίδες που έγιναν για την διαχείριση των απορριμμάτων και που σε ένα μήνα θα είναι ευθύνη της περιφέρειας, όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφώνησαν – τουλάχιστον στα λόγια- για την αύξηση των ποσοστών των υλικών που ανακυκλώνονται.   Αυτό άλλωστε επιβάλλεται και από τις συμβατικές μας υποχρεώσεις στην Ε.Ε.

Η επιτυχία του στόχου αυτού θα εξαρτηθεί από την σωστή και πειστική ενημέρωση των πολιτών. Στην ενημέρωση που θα στηριχθεί από τα ΜΜΕ  μπορούν και πρέπει να συμβάλουν και οι μαθητές και μαθήτριες των περιβαλλοντικών ομάδων των σχολείων.

Μετά από μια ενημερωτική ημερίδα και εφοδιασμένοι με το κατάλληλο ενημερωτικό υλικό να περάσουν πόρτα-πόρτα όλα τα σπίτια της περιφέρειας.

Τέλος προτείνουμε διότι θα δημιουργούσαν θετικές διεργασίες στον μαθητόκοσμο  συμβολικές και όχι μόνο πράξεις όπως:

Α) Με πρωτοβουλία της περιφέρειας και σε συνεργασία με τους δήμους να υπάρχει σε κάθε σχολείο της Αττικής, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς κάδος για την κομποστοποίηση οργανικών απορριμμάτων, όπως ήδη έγινε στο ενιαίο λύκειο Αγ. Ι. Ρέντη με πρωτοβουλία του δημάρχου Γ.  Ιωακειμίδη.

Β) Παραφράζοντας το « μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις» προτείνουμε να πάρουν όλοι μαθητές και μαθήτριες με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς δώρο από την περιφέρεια κόστους λίγων λεπτών αλλά μεγάλης συμβολικής αξίας ένα χάρακα από ανακυκλωμένο αλουμίνιο που να γράφει πάνω κάποιο μήνυμα. π.χ. «ήμουν  ένα κουτί αναψυκτικού»

Με την ανάληψη περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων μέσα από τις σχολικές μονάδες, θέτονται οι βάσεις για την απόκτηση της περιβαλλοντικής συνείδησης στα παιδιά που αποτελούν το μέλλον του πλανήτη. Παράλληλα, οι δράσεις αυτές μπορεί να αποτελέσουν ένα κίνητρο για προβληματισμό, αφύπνιση και ενεργοποίηση και των ενηλίκων.





23/5/2011

Γρηγόρης Ψαριανός

Δημήτρης Βαρελάς




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου