ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ
ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
3η
23-1-2014
ΘΕΜΑ
2Ο Η.Δ.: Έγκριση
σκοπιμότητας οικονομικής συμμετοχής της
Περιφέρειας Αττικής στη διοργάνωση της 12ης Ευρωπαϊκής Ολυμπιάδας
Φυσικών Επιστημών
ΟΜΙΛΗΤΗΣ:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΕΛΑΣ
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Περιφερειάρχη,
αγαπητοί συνάδελφοι, είναι η πρώτη νομίζω φορά που συζητάμε, από το παράθυρο
μπήκε βέβαια, ένα θέμα εκπαίδευσης και θα ήθελα να πω δυο κουβέντες παραπάνω,
γενικότερα.
Πρέπει
να ξέρουμε ότι στις πιο πολλές χώρες, τις προηγμένες, επιστημονικά και
πολιτικά, οι Περιφέρειες έχουν πολλές αρμοδιότητες στα θέματα της
εκπαίδευσης ακόμα και για το περιεχόμενο
των σπουδών.
Στην
Ελλάδα το κράτος είναι συγκεντρωτικό, εμείς κάποια πράγματα θα μπορούσαμε ίσως
να κάνουμε και νομίζω στην επόμενη περίοδο που θα είναι κρίσιμη για τις
Περιφέρειες- υποτίθεται ότι πέρασε το «ψάρωμα» ας πούμε της πρώτης φοράς- θα
πρέπει να ασχοληθεί και με αυτόν τον
τομέα.
Πρόσφατα, δημοσιεύθηκαν τα
αποτελέσματα της αξιολόγησης PISA 2012. Πρέπει να
ξέρετε ότι είναι ένα διεθνές πρόγραμμα. Αρχικά, αυτό το πρόγραμμα αξιολόγησης
ξεκίνησε για τις χώρες του ΟΟΣΑ πριν 15 χρόνια περίπου και κάθε χρόνο
συμμετέχουν όλο και περισσότερες χώρες , επειδή ακριβώς είναι αξιόπιστο και
νομίζω στην τελευταία τριετία πρέπει να μπήκαν στο πρόγραμμα πάνω από 75 χώρες,
ενώ είχε ξεκινήσει με 30 περίπου χώρες.
Τα
αποτελέσματα για την Ελλάδα είναι δυσάρεστα, είμαστε στην τρίτη κατηγορία, δεν
βγάζουν ακριβή θέση γιατί υπάρχει και μία μικρή αμφιβολία, αλλά χωρίζουν σε
κατηγορίες και το χειρότερο είναι ότι χρόνο με το χρόνο η θέση μας είναι όλο
και πιο χαμηλή.
Το
πρόγραμμα εξετάζει την κατανόηση κειμένου, την κατανόηση των μαθηματικών και
την κατανόηση των φυσικών επιστημών. Με έναν τρόπο που δεν είναι κλασσικός,
στηρίζεται περισσότερο στο να ελέγξουν αν έχουν αφομοιώσει δημιουργικά τη
γνώση. Για παράδειγμα, ένα από τα ωραία θέματα στο τελευταίο τεστ στα
μαθηματικά ήταν το εξής, απλό για ένα μαθητή που έχει καταλάβει στοιχειωδώς τα
μαθηματικά: Να κάνεις λέει μια σειρά νομισμάτων, κυκλικών, μεταλλικών, όπου η
διάμετρος του μικρότερου θα είναι 15 χιλιοστά και μετά, αυξάνοντας τουλάχιστον
30% τη διάμετρο όταν αυξάνεται η αξία του νομίσματος, να φτιάξεις μία σειρά
τουλάχιστον από τρία νομίσματα και με τους περιορισμούς κάθε διάμετρος σε
χιλιοστά να είναι ακέραιος αριθμός και να μην ξεπερνάει τα 45 χιλιοστά .
Σας
πληροφορώ, ότι η ελληνική μαθητιώσα νεολαία πήρε κάτω από τη βάση σε αυτό το
πρόβλημα. Δυστυχώς, το συνδικάτο, η ΟΛΜΕ, που ήταν επικεφαλής ο φίλος και
συνάδελφος - και συνάδελφός μου στην επιστήμη εμένα- ο Κώστας ο Μανιάτης, στον
τομέα αυτό δεν έχει κάνει τίποτα και κατά τη γνώμη μου το μόνο που κάνει είναι
να καλλιεργεί ένα συντεχνιασμό. Πως τα δέχτηκε λοιπόν η ΟΛΜΕ τα συμπεράσματα
της αξιολόγησης αυτής; Παρότι δέχεται ότι υπάρχουν προβλήματα, λέει ότι έχουμε
κατανόηση, αλλά οδηγός για την βελτίωση, λέει, δεν μπορεί να είναι οι
κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και γενικότερα οι φιλοσοφίες της αγοράς. Από πού
προκύπτει αυτό; Το παράδειγμα που ανέφερα έχει σχέση με την αγορά; Αλλά οδηγός
λέει θα είναι οι τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος
που συμβαδίζουν με τις ανάγκες και τα οράματα της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή
αοριστίες, δηλαδή η μπάλα στην εξέδρα.
Και επειδή πρέπει να λέμε τις αλήθειες
που επί σειρά ετών τις αποσιωπούσαμε, εγώ να πω και κάποια άλλα στατιστικά
στοιχεία γιατί έγινε μεγάλος ντόρος για την αύξηση του ωραρίου των καθηγητών.
Στην Ελλάδα ανά 1000 μαθητές αντιστοιχούν - στο Γυμνάσιο αναφέρομαι μόνο -, 127
καθηγητές. Πάνω από το μέσον όρο της Ευρώπης. 127 καθηγητές έχουμε, μπορεί να
είναι αποσπασμένοι, αυτή είναι άλλη ιστορία, ευθύνη δικιά μας είναι ανά 1000
μαθητές, όταν ο μέσος όρος στο ΟΟΣΑ είναι 73 δηλαδή σχεδόν το μισό. Και το
Βέλγιο και η Ολλανδία που είναι πολύ ψηλά στην αξιολόγηση έχουν γύρω στους 100.
Οι ώρες διδασκαλίας των καθηγητών στην Ελλάδα είναι μόνο 434 το χρόνο όταν στην
Σκωτία είναι υπερδιπλάσιες, 893 και ο μέσος όρος στα κράτη του ΟΟΣΑ είναι 692.
Δηλαδή οι καθηγητές δουλεύουν στο 62% του μέσου όρου και επίσης παντού έχουν
διόρθωση στο σπίτι.
Τα λέω, παρότι είμαι του κλάδου, γιατί
τα λάθη είναι ατέλειωτα. Κάποτε, γι’ αυτό που συζητάμε, για να έρθω και στο προκείμενο,
είπε το υπουργείο να λειτουργήσουν τα εργαστήρια Φυσικής που τα πιο πολλά
σχολεία έχουν διαμάντια εργαστήρια. Στο σχολείο που υπηρέτησε ο Κώστας ο
Μανιάτης που είχε μαθήτρια και την κόρη μου και το ξέρω καλά και σαν γονιός και
σαν Δημοτικός Σύμβουλος εκεί, είναι ένα από τα καλύτερα και ανανεώνεται
συνέχεια. Λειτουργεί σπανίως. Και όταν λοιπόν τέθηκε το ζήτημα, η πρώτη θέση
του κλάδου των Φυσικών Επιστημών ήταν να τους δοθεί ειδικό επίδομα
προετοιμασίας για το εργαστήριο. Έτσι δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.
Εν πάση περιπτώσει, η κατανόηση των
Φυσικών επιστημών γενικά στηρίζεται στο πείραμα. Εγώ είχα την ευτυχία να έχω
έναν καθηγητή, «ψώνιο» θα λέγαμε σήμερα με το εργαστήριο, και αυτό ήταν
ενδεχομένως η αιτία που έγινα Φυσικός και πιστεύω πως ότι έμαθα από τη Φυσική,
το έμαθα μέσα στα εργαστήρια. Επικροτούμε λοιπόν αυτήν την προσπάθεια, όλοι
λέμε ότι η μεγαλύτερη επένδυση γίνεται στην εκπαίδευση, αλλά δυστυχώς δεν το
τηρούμε. Εγώ θέλω να πάω άλλο ένα βήμα παραπέρα, απευθύνομαι σε όλους επειδή θα
συμμετέχουμε σε διάφορους συνδυασμούς ενόψει των εκλογών, να βρούμε τρόπους,
πως μπορεί οι Περιφέρειες στην Ελλάδα και την Αττική που μας αφορά εμάς, να
συμβάλλουν ουσιαστικότερα σε αυτό καθεαυτό που λέμε εκπαιδευτική διαδικασία. Όχι
μόνο να μεταφέρουμε τους μαθητές, αλλά να προβληματιστούμε τι θα κάνουμε για
την εκπαίδευση, τι κίνητρα μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά, ενδεχομένως και σε
δασκάλους για να πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Λοιπόν, συνάδελφοι, ο διαγωνισμός για τον
οποίον μιλάμε είναι στη σειρά ο 12ος . Η Ελλάδα δεν έχει πάρει σε
όλους μέρος. Φέτος γίνονται προκριματικοί κατά τη γνώμη μου με τον καλύτερο
τρόπο. Οι 13 Περιφέρειες έχουν χωριστεί χονδρικά σε βόρειες – νότιες και θα
βγει μια τριάδα από το ένα και μια τριάδα από το άλλο.
Ένα πρόβλημα που πρέπει να μας
απασχολεί και ειδικά όσους, έχουν αναφορά, όπως λένε, στα πιο φτωχά στρώματα,
κυρία Μπαλού και συνάδελφοι της Λαϊκής Συσπείρωσης που νομίζετε ότι κόπτομαι
για την Ευρώπη, κόπτομαι μόνο για την εκπαίδευση και το τι μαθαίνουν τα παιδιά
μας και για τον ορθολογισμό που έχει χαθεί.
Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τώρα,
δυστυχώς, με εξαίρεση ένα Λύκειο στη Κέρκυρα και ένα άλλο ακόμα, στις
ολυμπιάδες πάνε μόνο από τα ιδιωτικά σχολεία. Κερδίζουν δηλαδή τους
προκριματικούς διαγωνισμούς. Και αυτό έχει να κάνει με το επίπεδο της εκπαίδευσης
στα Δημόσια Σχολεία και γι’ αυτά κυρίως
ενδιαφέρομαι.
Έλεγα λοιπόν ότι σε αυτόν το
διαγωνισμό είναι οι ασκήσεις πειραματικές και γι’ αυτό μας φέρνει σε
μειονεκτική θέση. Και έχουμε μόνο δύο αργυρές θέσεις ας τις πούμε έτσι, μέσα
στη 12ετία, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερες.
Όμως στις μετρήσεις, στην αξιολόγηση
που κάνει η Πίζα Κώστα, δεν μπαίνουν πειράματα στη Φυσική. Και να πω κάτι; Στη
Φυσική έχουμε την μεγαλύτερη επίδοση. Αν δείτε, φυσική, μαθηματικά και κατανόηση
κειμένου, η πιο μεγάλη επίδοση είναι στη φυσική, μετά στην κατανόηση κειμένου κατά
μέσον όρο και τελευταία τα μαθηματικά.
Στο βαθμό που μια αξιολόγηση μπορεί να είναι αντικειμενική, αυτή είναι.
Προετοιμάστηκε επί 3-4 χρόνια από Παιδαγωγούς, χωρίς πολιτικές προκαταλήψεις,
δεν την κάνανε οι αγορές, εκπαιδευτικοί την κάνανε και είναι η πιο έγκυρη που
έχουμε μέχρι τώρα. Το πρόβλημα είναι, λαμβάνουμε υπόψη τα συμπεράσματά της;
Κοιτάμε να δούμε τι θα κάνουμε; Πως θα μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται;
Δυστυχώς, ο διαφωτισμός δεν πέρασε από
την Ελλάδα και εξακολουθούμε να το πληρώνουμε.
Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου