Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

τοποθέτηση του συμβούλου της "αττικής γης" Δ. Βαρελά για το νέο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 38η
29-10-2013

ΘΕΜΑ 3Ο Η.Δ. :  Έγκριση  σκοπιμότητας νέου Προγράμματος Κοινωφελούς Εργασίας στην Περιφέρεια Αττικής

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΕΛΑΣ

Αγαπητοί συνάδελφοι, κ. Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος γιατί έχουμε ξανατοποθετηθεί στο θέμα.
Εγώ αναρωτιέμαι ποια είναι η επιλογή που έχουμε να κάνουμε. Η επιλογή είναι να δεχθούμε αυτές τις προσλήψεις που γίνονται μέσω ΕΣΠΑ από τη μια και από την άλλη κανονικές προσλήψεις αορίστου χρόνου με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά κ.λπ. δικαιώματα; Είναι σαφές πως όχι. Δηλαδή η εναλλακτική μας, αν δεν συμφωνήσουμε, ποια είναι; Είναι να μην τους πάρουμε καθόλου. Και ούτε στο άμεσο μέλλον φαίνεται κάτι τέτοιο. Δηλαδή πιστεύει κανένας στην αίθουσα ότι σε ένα χρόνο για παράδειγμα μπορούμε να κάνουμε τέτοιου είδους διορισμούς;
Βεβαίως δεν είναι η καλύτερη λύση. Είχε πει κάποιος Δήμαρχος, «ασπιρίνες». Συμφωνώ κι εγώ, ασπιρίνες είναι. Αλλά η επιλογή είναι: υπάρχουν αυτά τα 70 εκατομμύρια για τις αντίστοιχες θέσεις. Τα παίρνεις ή δεν τα παίρνεις; Και δεν πρόκειται να πάνε κάπου αλλού αυτά τα χρήματα, θα χαθούν, έτσι; Γιατί η απορροφητικότητα που έχουμε από το ΕΣΠΑ είναι ακόμα μικρή. Τα χρήματα ούτως ή άλλως είναι διαθέσιμα.

Με αυτή την έννοια λοιπόν εγώ το θεωρώ όχι θέμα ιδεολογικό, ιδεοληπτικό περισσότερο, αν λέμε όχι. Εκτός και αν κάποιοι συνάδελφοι έχουν την άποψη να λένε όχι σε ό, τι προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά αν δεν έχεις αυτή τη θέση από ΄κει και μετά δεν καταλαβαίνω πως μπορείς να λες όχι σε κάποια χρήματα που σου προσφέρονται. Επαναλαμβάνω, δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε προσλήψεις όπως θα έπρεπε με όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων ικανοποιημένα. Προφανώς είναι υποβαθμισμένη η θέση των εργαζομένων μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ούτε καν ασφαλιστικός χρόνος νομίζω δεν λογίζεται το πεντάμηνο ή εξάμηνο που θα δουλέψουν. Αλλά παρ΄ όλα  αυτά, τι λέει ο κόσμος έξω; Η απάντηση είναι σαφής. Για τους ΔΕ υπήρξαν 10.000 θέσεις και οι αιτήσεις πέρασαν τις 100.000.  Άρα, στην ανέχεια που βρίσκεται ο άνεργος -και όλοι ξέρουμε και από τον περίγυρό μας,- τα θέλει αυτά τα 3.000 – 3.500, όσα θα είναι καθαρά, για το επόμενο διάστημα.
Πιστεύω λοιπόν ότι κάτω από αυτή τη λογική δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να πούμε όχι. Πολύ περισσότερο και η βασική ένστασή μας στο προηγούμενο, στο προηγούμενο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας ήταν ότι γινόταν μέσω ΜΚΟ. Αυτό δεν υπάρχει πια. Πάνε κατευθείαν στους Δήμους, στις Περιφέρειες, σε Σταθμούς. Κακώς πάνε και 1.000 άτομα στις Μητροπόλεις, να το θίξω και αυτό γιατί η εισηγητική έκθεση δεν το γράφει μέσα, αλλά εν πάση περιπτώσει, δεν γίνονται μέσω ΜΚΟ.
Εμείς λοιπόν συμφωνούμε, θα το στηρίξουμε σαν λύση ανάγκης, το τονίζω. Και δεν πιστεύω ότι από αυτό υποβαθμίζονται τα εργασιακά δικαιώματα. Δυστυχώς έχουν υποβαθμιστεί εδώ και πολύ καιρό. Στην ουσία και στην πράξη.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου