Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

ομιλία του συμβούλου της "αττικής γης" Δ. Βαρελά για τα οικονομικά της αυτοδιοίκησης


 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 39η
11/12/2012

ΘΕΜΑ: Συζήτηση για τα οικονομικά της Αυτοδιοίκησης

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Δημήτρης Βαρελάς

Αγαπητοί  συνάδελφοι,
Όσα χρόνια θυμάμαι τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα οικονομικά ήταν πάντα μόνιμο σημείο τριβής ανάμεσα στους ΟΤΑ και στην κεντρική διοίκηση, είτε σε εποχές παχέων αγελάδων είτε τώρα που οι αγελάδες είναι ισχνές. Δεν είναι, λοιπόν, όλα αυτά καινούρια πράγματα. Οι παρακρατήσεις, για παράδειγμα, των νομοθετημένων πόρων δεν είναι καινούριο και σε εποχές πιο ευρύχωρες οικονομικά γινόνταν. Γι αυτό άλλωστε και το 2009, έγινε κεφαλαιοποίηση και έχουμε να λαβαίνουμε αναδρομικά σε δόσεις τα όσα μέχρι τότε είχαν παρακρατήσει και δυστυχώς αυτό γινόταν κυρίως για πελατειακούς λόγους. Θέλανε τα Υπουργεία μεγάλα κονδύλια να τα διαχειρίζονται για να κάνουν τα ρουσφέτια τους.

Αν πούμε δε κάποια ειδικά κονδύλια, ΕΤΕΡΠΣ για παράδειγμα, γινόταν ο χαμός. ΄Οποιος είχε μπάρμπα στην Κορώνη. Μέχρι και προαύλιο εκκλησίας είχαν πάρει, βαφτίζοντάς το ότι θα αναβάθμιζε το περιβάλλον. Και βέβαια και σήμερα δεν έχουν τελειώσει αυτά, δυστυχώς, σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Πρόσφατα έμαθα ότι πήρε εξτρά δύο επιταγές ο Δήμος Πειραιά. Λοιπόν, δε θα έπρεπε. Σωστό, λέει ο Περιφερειάρχης. Δε θα έπρεπε να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, οι μικροπολιτικές αυτού του είδους.
Είμαι της γνώμης ότι πέρα από το να διεκδικούμε και καλά κάνουμε και να διεκδικήσουμε, κυρίως όμως πρέπει εμείς να επιμείνουμε στη νομιμότητα. Δεν μπορεί το κράτος αυτή τη στιγμή να επαγγέλλεται ότι ξαναρχίζουν όλα από την αρχή και το ίδιο να μην υπακούει στους νόμους που το ίδιο ψήφισε. Πρέπει στην Αυτοδιοίκηση να δοθούν αυτά τα χρήματα. Αυτό πρέπει να απαιτήσουμε και δεν έχουμε εμείς άλλο τρόπο. Οι Δήμαρχοι μπορεί να αφήνουν τόνους από σκουπίδια πού και πού και να πιέζουν. Εμείς δεν ξέρω τι μπορεί να κάνουμε, πέρα από το να επικαλούμαστε κάθε φορά και να δημιουργήσουμε συμμαχίες γύρω από αυτό το σημείο, ώστε να επιβάλεται η νομιμότητα.

Και θέλω να συμφωνήσω σε αυτό το σημείο με τους συναδέλφους και τον κ. Σπυρίδωνα και τον κ. Δημαρά, υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να κάνουν οι ΟΤΑ, κυρίως οι πρωτοβάθμιοι, αλλά και εμείς και μη μας ξεγελάει αυτό που είπε ο κ. Παπαντωνίου, ότι έχουμε, το λέει και η ΚΕΔΕ βέβαια, αλλά είναι επικοινωνιακό. Το 1% του ελλείμματος, ναι, αλλά εσείς ο ίδιος είπατε ότι διαχειριζόμαστε το 3% της χρηματοδότησης. Οι άλλοι που διαχειρίζονται το 33% έχουν μεγαλύτερη αναλογία. Είναι προφανές. Είναι πλασματικό. Δε  λέω ότι οι ΟΤΑ είναι ο χειρότερος θεσμός από  άποψη διαχείρισης των οικονομικών, αλλά έχουν πολλά πράγματα ακόμα να γίνουν γύρω από αυτό τον τομέα. Πιστεύω ότι έχουμε τεράστια περιθώρια στο να συμπιέζουμε τις δαπάνες και όχι σε βάρος κανενός αλλά αλλάζοντας την κακή οργάνωση που υπάρχει παντού.
Είπε ο κ. Σπυρίδωνας: Γιατί οι Υπηρεσίες δεν κάνουν μελέτες; Το έχω πει και εγώ και μάλιστα επειδή το έχω πει δύο – τρείς φορές και δεν το έχω ξανακούσει, χάρηκα ιδιαίτερα που το άκουσα, νόμισα ότι θα γινόμουν μαύρο πρόβατο, όπως κάποτε και στο Δήμο μου, από φίλους μηχανικούς, επειδή τα είχα βάλει με τα πλασματικά οδοιπορικά. Κάποτε αυτά τα πράγματα πρέπει να τελειώνουν.
Και να πάω και παραπέρα. Γιατί να μην έχουμε μελέτες copy-paste; Φτιάξαμε τον τελευταίο καιρό, θυμάμαι, τρεις ή τέσσερις βρεφονηπιακούς σταθμούς, όλοι ήταν σε οικόπεδα δύο – τρία στρέμματα και πληρώναμε 160.000 μελέτη για τον καθένα. Δε θα μπορούσαν οι υπάλληλοι μας να την έχουν κάνει; Και έστω να τη δώσουμε απ΄ έξω. Από εκεί και μετά copy-paste επαναλαμβάνεται το ίδιο πράγμα. Δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε τρείς ίδιες μελέτες.
Πόσο πίσω είμαστε – άκουσα σε ένα τελευταίο Συμβούλιο ότι αρχίζουμε να εφαρμόζουμε το διπλογραφικό. Δεν ξέρω που βρίσκεται, αλλά ρώτησα προχθές ένα φίλο Δήμαρχο: Γιατί δεν κάνεις on line την διαδικασία, να δίνεις τα πιστοποιητικά; Γρηγόρη, εσύ την ξέρεις την διαδικασία. Γιατί ταλαιπωρείται ο κόσμος; Όπως παίρνουμε φορολογική ενημερότητα και εκκαθαριστικό , την τεχνολογία γιατί την έχουμε δηλαδή; Πήγα εγώ πρόσφατα που ήμουν υποψήφιος, να πάρω από το Δήμο Κηφισιάς πιστοποιητικό. Γιατί να μην μπορώ να πατήσω κλικ και να το τυπώνω; Δεν το έχει κάνει κανείς, από ό,τι ξέρω, μέχρι τώρα.

(παρέμβαση εκτός μικροφώνου)

ΒΑΡΕΛΑΣ:

Και δεν μπορούμε να τα λύσουμε νομοθετικά; Όταν το λύνει η Εφορία με φορολογική ενημερότητα, θα κολλήσουμε σε αυτό; Δεν είναι δυνατόν; Είναι νομίζω ατολμία σε όλα αυτά τα σημεία.
Αναλώσιμα. Ακόμα εξακολουθούν να σπαταλιώνται, αν και βέβαια γίνεται προσπάθεια. Είπα σε μια προηγούμενη συνεδρίαση ότι συνήθως οι Δήμοι κερνάνε με ξένα κόλλυβα. Κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Αυτό δε μου βγαίνει από το μυαλό, εκτός αν δω ότι όλα τα πράγματα αλλάζουν. Ισχυρίζομαι ότι στην Περιφέρεια είναι νοικοκυρεμένα τα πράγματα, αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμα. Να επαναδιαπραγματευθούμε και πάλι και πάλι τα μισθώματα. Είναι ήδη πανάκριβα. Είναι διπλάσια από ό, τι είναι στην πιάτσα, διπλάσια. Σε μερικά είναι πολλαπλάσια, όχι απλώς διπλάσια.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι πρέπει να αναλάβουμε και σαν Περιφέρεια και αν θέλετε, πιλοτικά και πρωτοπόρα την ευθύνη για την αναδιοργάνωση των Υπηρεσιών. Λέμε ότι το Δημόσιο πάσχει. Το συνομολογούν όλοι. Χρειάζεται, λοιπόν, να βρούμε νέους τρόπους λειτουργίας. Να λειτουργήσουν με εξωστρέφεια οι υπάλληλοι. Σήμερα υπάρχουν υπάλληλοι που σκοτώνονται και άλλοι κάνουν αέρα. Κάνουν αέρα. Εγώ δε ντρέπομαι να το λέω. Το ξέρω, το έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και με όλες τις αισθήσεις και με το μυαλό μου και μπορώ να ξέρω.
Τελειώνω, γιατί μου ζητήθηκε από κάτω, κάποιοι είναι κουρασμένοι, να μη μακρηγορήσω.
Να πάρουμε, λοιπόν, το όποιο ψήφισμα. Πιστεύω πάλι ότι τα πιο πολλά ψηφίσματα είναι μπαλωθιές, αν δεν έχεις τρόπο να τα επιβάλεις. Δεν ξέρω αν οι Δήμαρχοι θα τα καταφέρουν. Από ό, τι διαισθάνομαι, μέσα στα Χριστούγεννα θα ασκήσουν μεγάλη πίεση. Τους κατανοώ. Παρότι δε συμφωνώ απόλυτα, τους κατανοώ. Εμείς, όμως, πρέπει πάση θυσία το ζήτημα της νομιμότητας, δηλαδή της τήρησης αυτών που ο νόμος λέει, να το έχουμε στην ημερήσια διάταξη και μπορούμε. Αυτό γίνεται συνείδηση σε όλο και πιο πολύ κόσμο, ότι μας έχει βλάψει πολύ, αυτό που λέω το ότι οι νόμοι δεν τηρούνται. Υπάρχει και το ανέκδοτο, ότι χρειάζεται ένας νόμος για την τήρηση των νόμων. Αυτό γίνεται συνείδηση, λόγω των πιέσεων, των αναγκών, σε όλο και πιο πολλά στρώματα της κοινωνίας και νομίζω είναι το όπλο που μπορούμε να έχουμε, αν θέλουμε τα οικονομικά μας να είναι καλύτερα. Να μη διστάζουμε να καταγγέλλουμε  και δημόσια τα ρουσφέτια. Κάποτε τα κάναμε, εγώ να κάνω και μία αυτοκριτική. Το 1989 που φίλοι μου ήταν στο Υπ. Εσωτερικών, πήρα για το χωριό μου 1.000.000 δρχ για να κάνει αποχέτευση που δεν είχε κάνει κανένας στη Μεσσηνία τότε. Αλλά αυτά πρέπει κάποτε να τελειώσουν.
Αυτά είχα να πω και το πεδίο δόξης είναι στην περιστολή των δαπανών, κυρίως μέσω του εκσυγχρονισμού των Υπηρεσιών. Διοικητική τεχνολογία είναι ο όρος.
Ευχαριστώ.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου