Διαλογος με τον Δημητρη Πικιωνη

Η γη τούτη (η Αττική γη) κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματοςόπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια.Και αν είχε μιλιά- και έχει, αλλά δεν την ακούμε- θα έλεγε:«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης; Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μου.Δεν ξέρατε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου, και πως όταν η Μορφή μου αφανισθεί, η δικά τους θα χάσει το νόημα της; Τι εκάνατε την Ελευσίνα; Τι εκάνατε τον Ιλισό και τον Κηφισό, τα δυο αγιάσματα μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ρίξατε τα νερά των εικονοστασίων σας. Δεν βλέπω πια βωμούς θεών πάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιρειών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας. Σε σας δεν απόμεινε παρά η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη Φύση: η εκμετάλλευση.Έτσι καταστρέψατε την πρώτη, σεπτή κορυφή της Ακρόπολης μου, το Λυκαβηττό, τους έλικες που σχημάτιζε το περίγραμμα τουΠου είναι ο Κολωνός, τα κράτιστα γας έπαυλα;Που οι σπηλιές και τα θρόνια του Πανός…»…Μα τι όφελος, η ύβρις μένει. Τίποτα πια δεν μπορεί να την απαλείψει, θα μείνει εις τον αιώνα.
Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Και όχι μόνο απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της μνήμης των περασμένων, έναντι του μέλλοντος και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πείτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθαυτή, η αιτία της καταστροφής. Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία.
Δημήτρης Πικιώνης (1887- 1968). Αρχιτέκτων, ζωγράφος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

ομιλία του συμβούλου της "αττικής γης" Δ. Βαρελά για την ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων


 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 31η
16/10/2012

ΘΕΜΑ: Ε.Η.Δ. Λήψη απόφασης για την ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Δημήτρης Βαρελάς


Κύριε  Πρόεδρε, ζήτησα προκαταρκτικά να κάνω την εξής ερώτηση, γιατί νομίζω ότι θα διευκόλυνε τη συζήτησή μας. Από ό,τι ξέρω, στην ημερήσια διάταξη έχει μπεί η ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και όχι των ΕΛΤΑ. Κάνω λάθος; Νομίζω ότι έτσι είναι  τα πράγματα. Αν τώρα φοβούμαστε ότι η ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου θα συμπαρασύρει και τα ΕΛΤΑ, αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκην υποχρεωτικό, γιατί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχει μόνο το 10% των μετοχών των ΕΛΤΑ. Το γράφετε εσείς στο κείμενο που μας έχετε στείλει οι εκπρόσωποι των εργαζομένων. Το άλλο 90% είναι του δημοσίου. Το 90% των μετοχών των ΕΛΤΑ είναι του ελληνικού δημοσίου και 10% είναι του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Άρα είναι άκαιρο το να συζητάμε για ιδιωτικοποίηση των ΕΛΤΑ. Συζητάμε μόνο για την ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να περιοριστεί η κουβέντα.

Σε κάθε περίπτωση εμείς είμαστε αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση, πολύ περισσότερο των ΕΛΤΑ και λιγότερο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Όμως, άλλο τι μπορεί διακηρυκτικά να λέμε και άλλο το τι μπορεί να γίνει. Έχει δοθεί από καιρό να γίνει μελέτη για τη βιωσιμότητα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η εταιρία ΑΛΒΑΡΕΣ ΜΑΡΣΑΛ πρότεινε πέντε εναλλακτικές λύσεις. Η λύση που εμείς θεωρούμε πιο θετική από όλες αυτές είναι η παραμονή του ως έχει, με την προϋπόθεση της εξυγίανσής του. Χρειάζονται για την ανακεφαλαιοποίηση του ούτε δύο δις καλά – καλά, δηλαδή πολύ λιγότερο από άλλα τραπεζικά συγκροτήματα και με μία μικρή σταδιακή μείωση των εργαζομένων, από 3.200 τόσους που έχει σήμερα κατά 400 περίπου άτομα, εκτιμά το σχέδιο ότι το 2014 θα έχει 100.000.000 κέρδη και το 2015 200.000.000 κέρδη. Νομίζουμε ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση που πρέπει να δοθεί. Όμως, πιθανόν να μη δοθεί. Δεν έχουμε εμείς το μαχαίρι και το πεπόνι για να αποφασίζουμε γι΄ αυτά και δυστυχώς δεν το έχει και η χώρα μόνη της.
Διαφωνούμε ριζικά στο να σπάσει σε καλή και κακή, κατά το πρότυπο της ΑΤΕ και αυτό κυρίως γιατί θα τιναχθούν στον αέρα όλες οι συλλογικές συμβάσεις. Από τους 3.200 εργαζόμενους, το σχέδιο προβλέπει να γίνουν  1.000. Είμαστε, λοιπόν, κατηγορηματικά αντίθετοι σε μία τέτοια λύση.
Το εναλλακτικό να πωληθεί στην Εθνική Τράπεζα, μόνο στην Εθνική Τράπεζα, εμάς μας βρίσκει σύμφωνους, γιατί είναι στη λογική μας για ισχυρό τραπεζικό πυλώνα, με καταλυτική την παρουσία του Δημοσίου, αλλά ταυτόχρονα να λειτουργεί με κριτήρια βεβαίως ιδιωτικοοικονομικά, γιατί στο καθεστώς που ζούμε δεν μπορεί να λειτουργεί μία τράπεζα που έχει να συναγωνιστεί άλλους με άλλα κριτήρια.
Αυτά εγώ είχα να πω.
Δεν ξέρω πόσο χρήσιμο είναι το ψήφισμα. Έχω στην παρουσία μου στην Αυτοδιοίκηση δεκάδες ίσως και εκατοντάδες ψηφίσματα υποστηρίξει ή καταψηφίσει. Έχω τη γνώμη ότι δεν έχουν φέρει - είναι μηδενικό- αποτέλεσμα. Αυτό που ειπώθηκε για τη ζύμωση, η ζύμωση είναι μεταξύ μας. Κάποτε μπορεί να είχε νόημα. Τώρα ο κόσμος  ενημερώνεται – μας αρέσει δε μας αρέσει- από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας. Έτσι, λοιπόν, δεν έχει καμία σημασία, κατά τη γνώμη μου, το τι θα ψηφίσουμε εμείς. Αν, όμως, οι εργαζόμενοι το ζητάνε, παρότι εγώ έχω κάποιες επιφυλάξεις για τους υψηλούς τόνους που έχουν στη διατύπωση, όχι για την ουσία, αλλά οι τόνοι, ας πούμε, το ύφος περισσότερο με ενοχλεί, εγώ θα το υπερψηφίσω.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ας κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι δεν αποφασίζουμε και το κύριο είναι να περισωθούν οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων στο Τ.Τ. και στα ΕΛΤΑ. Αυτό είναι το μείζον. Αν πάμε στη λογική να μην αλλάξει τίποτα, νομίζω θα πετύχουμε το χειρότερο αποτέλεσμα.
Ευχαριστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου