ομιλία του συμβούλου της "αττικής γης" Δ. Βαρελά για την συνεργασία μεταξύ περιφέρειας και ΚΙΑΣΩ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ 15η

29/5/2012

ΘΕΜΑ: Έγκριση σύναψης μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της Περιφέρειας και του κοινωφελούς ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάσης (ΚΙΑΣΩ)


ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Δημήτρης Βαρελάς

        Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ας συμφωνήσουμε στην προτροπή, που στην ομιλία – εισήγηση ακούσαμε. Θα προτιμούσα βέβαια να ήταν εδώ ο κ. Τουρνικιώτης ή έστω ένας συνεργάτης του, είναι καινοφανής πρακτική, να την ακούμε μαγνητοφωνημένη. Εν πάση περιπτώσει, να συμφωνήσουμε στην προτροπή να ξανασκεφτούμε την Αθήνα και να ξανασκεφτούμε την Αθήνα με την έννοια της παρέμβασης. Λοιπόν, πιστεύω ότι ένα λογικό μυαλό, αγαπητοί συνάδελφοι, τον τελευταίο δρόμο που θα σκεφτόταν να παρέμβει είναι η Πανεπιστημίου. Από το Παγκράτι μέχρι την Κυψέλη και τα Πατήσια και κάτω, μέχρι το ποτάμι και στην Ακαδημία Πλάτωνος, είναι τεράστιες περιοχές υποανάπτυκτες, υποβαθμισμένες, που … ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για την όποια αναβάθμιση.

Εμείς εκτιμάμε ότι η αναγκαιότητα για το έργο αυτό δεν έχει μελετηθεί καθόλου και η όποια μελέτη  θα καταλήξει στα συρτάρια του ΥΠΕΚΑ, όπως κατέληξε και μία μελέτη για το Ελληνικό το 2003-2004. Εκτιμάμε ότι την ίδια τύχη θα έχει και αυτή η μελέτη και θα έχουν πεταχτεί αρκετά χρήματα.

Η πρόταση δεν προκύπτει ως απάντηση σε κάποιο από τα προβλήματα που ταλανίζουν το κέντρο της Αθήνας. Δεν προκύπτει σαν λύση σε κάποια απάντηση, απλώς πάει να επιβεβαιώσει μία σκέψη, που είχε διατυπωθεί πριν πολλά χρόνια από τον Αντώνη Τρίτση και επανήλθε τώρα και κανείς δε μας λέει, αν θα λειτουργήσει σωστά. Είναι προς επιβεβαίωση. Και προσέξτε, παρεμβαίνει σε σημείο που μέχρι τώρα λειτουργεί καλά. Δεν θα έλεγα άριστα, αλλά η Πανεπιστημίου και η κυκλοφορία της είναι ένα από τα σημεία που λειτουργούν καλά στο κέντρο της Αθήνας.

Θα γίνει, λέει, κέντρο κυκλοφορίας πεζών. Εντάξει, αλλά η παρουσία πεζών προϋποθέτει και κάποιες χρήσεις, που εκτιμάμε ότι δεν μπορούν να υπάρξουν στην Πανεπιστημίου. Δεν μπορεί ξαφνικά να γίνει κέντρο ψυχαγωγίας όπως αναπτύσσεται σε διάφορες γειτονιές  στου Ψυρρή για παράδειγμα που είπώθηκε πριν ή  η Πανόρμου που τώρα έχει γίνει της μόδας ή δεν ξέρω που αλλού. Είναι τέτοια η ιδιομορφία του δρόμου, που αυτό δεν μπορεί να γίνει και εκτιμάμε ότι από μετά από κάποιες ώρες θα γίνει κέντρο όπου θα συγκεντρώνονται διάφορα παραβατικά στοιχεία. Η Ομόνοια θα ψιλομεταφερθεί. Μεγαλεπήβολα ήταν και τα σχέδια της Ομόνοιας και κάποιος χαρακτηριστικά είπε, ότι κατέληξε σε μία αμήχανη και σκοτεινή διέλευση πεζών. Ας αναρωτηθούμε, μήπως κάτι τέτοιο - όταν οι τουρίστες πάνε για ύπνο - γίνει και η Πανεπιστημίου.

Πιστεύουμε ακόμα ότι θα προκύψουν κυκλοφοριακά προβλήματα στις γύρω περιοχές, πολύ περισσότερο που η διαμπερής κυκλοφορία κόβεται σχεδόν καθ΄ ολοκληρία και από τη στιγμή που θα γίνει άνοδος η Ακαδημίας, πιστεύουμε ότι πάρα πολλά κυκλοφοριακά προβλήματα θα διαχυθούν και σημειώστε ότι η κυκλοφορία στο κέντρο δεν είναι για ψυχαγωγία. Εξυπηρετεί εργαζόμενους και ανάγκες τέτοιες.

Η μεγαλύτερη μας αντίρρηση, όμως, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι τόσο στην τεχνική πλευρά του έργου, αλλά αναρωτηθήκαμε και εμείς, αναρωτήθηκε και ο εισηγητής, αλλά απάντησε με έναν άκρατο υποκειμενισμό, αν σε μία τέτοια εποχή της κρίσης, μπορούμε να ξοδέψουμε εκατοντάδες εκατομμύρια – η μία μελέτη που έχω υπόψη μου εκτιμά γύρω στα 150 εκατομμύρια, ξέρουμε ότι  πρακτικά θα είναι πολύ περισσότερα – για ένα τέτοιο έργο, που είναι ένα έργο ωραιοποίησης. Έρχεται και στην Ελλάδα μία τάση, που πριν από 100 τόσα χρόνια είχε ξεκινήσει στην Αμερική και σήμερα πιστεύουμε ότι είναι ξεπερασμένη. Θέλουμε η Πολεοδομία να μη χάνει τον κοινωνικό της χαρακτήρα και να μην αναλίσκεται μόνο στις ωραιοποιήσεις. Αυτό πιστεύουμε ότι εδώ συμβαίνει.

Σε μία τέτοια εποχή, λοιπόν, εμείς και σαν Δημοκρατική Αριστερά, που έχουμε την τιμή εδώ να εκπροσωπούμε, λέμε ότι τα χρήματα πρέπει να πηγαίνουν κυρίως για την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων και απευθύνομαι και στους εκπροσώπους του Ιδρύματος Ωνάση: Εκατοντάδες κτίρια στην Αθήνα είναι έτοιμα να πέσουν, δημόσια, ιδιωτικά, μικρά, μεγάλα, το κτίριο της Μαρίας Κάλλας, οι άστεγοι είναι εκατοντάδες. Γιατί δεν παίρνουμε μία τέτοια πρωτοβουλία; Σίγουρα τη χρονιά που θα έρθει οι ανάγκες για συσσίτια θα είναι μεγαλύτερες και αν όποια διαπραγμάτευση ή βελτίωση των όρων πετύχει, μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι θα δούμε αυτόματα κάποια θετικά αποτελέσματα.  Και αν κάποιος πει ότι εντάξει, δεν είναι ο ρόλος του ιδρύματος γι αυτού του είδους τις δράσεις, δηλαδή για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, υπάρχουν παρεμβάσεις αλλού να γίνουν.

Εδώ θέλω να ανοίξω και μία παρένθεση. Ειπώθηκε ότι υπάρχει συναίνεση του Δήμου της Αθήνας. Η συναίνεση, αν καταλαβαίνω καλά, εκφράζεται με κάποια απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου. Το να πει, για παράδειγμα, ότι θα παρακολουθούμε την μελέτη, δεν αποτελεί συναίνεση. Το να συναινέσει μόνο ο Δήμαρχος, πάλι δεν είναι συναίνεση του Δήμου της Αθήνας. Ο Κακλαμάνης, ο προηγούμενος Δήμαρχος, με το ίδρυμα Ωνάση είχαν κάνει μία πρώτη κουβέντα για την Ακαδημία Πλάτωνος,  να ανασυσταθεί η παλαιά Ακαδημία, να γίνει χώρος σκέψης. Εμείς το θεωρούμε αυτό πολύ προτιμότερο να γίνει σε αυτή την περιοχή, παρά να πέσουν όλα αυτά τα χρήματα στην Πανεπιστημίου.

Πιστεύω, λοιπόν, λαμβανομένης υπόψη της κρίσιμης συγκυρίας ότι είναι πολυτέλεια αυτό το έργο, και όποια χρήματα περισσεύουν, πρέπει να πηγαίνουν για κοινωνικές παροχές και πρόνοια. Η ζωή στο κέντρο γίνεται όλο και πιο αφόρητη. Δεν είναι μόνο τα κτίρια που,  όπως είπε ο Γιώργος ο Δημαράς, είναι έτοιμα να πέσουν, είναι και αυτά που μπορούν να μην πέσουν, αλλά πρέπει να επιδιορθωθούν και να γίνουν κέντρα φιλοξενίας αυτών που υποφέρουν στις ημέρες μας.

Με αυτό το σκεπτικό, εμείς δε θα υποστηρίξουμε αυτή την πρόταση.

Ευχαριστώ.