αφ. αλ σάλεχ: «να μπει τέλος στο φαύλο κύκλο υπο- και από- κοινωνικοποίησης»

Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, συνέντευξη στο TVXS
Παρ 05/11/2010, tvxsteam

Συνέντευξη στο TVXS παραχώρησε η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, η οποία κατέρχεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές της Κυριακής ως υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τον υποψήφιο περιφερειάρχη Γρηγόρη Ψαριανό. Η κα Αλ Σάλεχ, μεταξύ άλλων απαντά και στην «χυδαία» όπως την χαρακτηρίζει, επίθεση που δέχθηκε από τον Τύπο «λόγω του αντικειμένου με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία έξι χρόνια, της άτυπης μετανάστευσης».

Ήσασταν σύμβουλος του Υφυπουργού Βούγια για θέματα μετανάστευσης, αλλά δεχθήκατε τα πυρά των εφημερίδων για την προηγούμενη καριέρα σας ως μοντέλου και ηθοποιού. Ήταν αυτό που σας έκανε να... δραπετεύσετε στην Αγγλία;

Δεν ήμουν ποτέ μοντέλο. Ηθοποιός ήμουν και εξακολουθώ- ο όρος πρώην ηθοποιός δεν υφίσταται! Και δεν νομίζω ότι «δέχθηκα τα πυρά» ηλεκτρονικών και ψηφιακών ΜΜΕ λόγω της ιδιότητάς μου ως ηθοποιού, αλλά λόγω του αντικειμένου με το οποίο ασχολούμαι τα τελευταία έξι χρόνια, της άτυπης μετανάστευσης. Αλλά καθώς δεν θα το ομολογούσαν ποτέ αυτό - δεν είναι πολιτικά ορθό! - επιδόθηκαν σε μια πουριτανική λασπολογία σαφώς έωλη. Ξέθαψαν σκηνές από ταινίες, σίριαλ,
φωτογραφίσεις … για να με παρουσιάσουν ως το μέγα σκάνδαλο της κυβέρνησης: μια ελαφρών ηθών σε Υπουργείο!

Προφανώς και ήξεραν πολύ καλά ποια είμαι και τι κάνω, διότι η χώρα μας είναι μικρή και γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Εσείς ως TVXS πόσες φορές στο παρελθόν δεν είχατε επικοινωνήσει μαζί μου για να ζητήσετε τη συμβολή μου σε κάποιο ρεπορτάζ σας σε σχέση με το κέντρο της Αθήνας και τους μετανάστες; Πόσες φορές δεν δημοσιεύσατε δηλώσεις μου; Λοιπόν … αυτοί, οι «άλλοι», δεν ξέρανε; Μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν.
Δεν «δραπέτευσα» όμως τότε. Παρέμεινα στο Υπουργείο, έχοντας την απόλυτη κάλυψη του Υφυπουργού κ. Βούγια, αλλά και του Υπουργού, κ. Χρυσοχοΐδη, και συγκεντρώθηκα στη δουλειά μου. Όταν όμως ένα χρόνο μετά, και μάλιστα μετά τον ανασχηματισμό, συνέβησαν πάλι τα ίδια, με αφορμή την αποδοχή της πρότασης για παρουσίαση εκπομπή στην ΝΕΤ με θέμα τους μετανάστες, τότε αποφάσισα ότι έπρεπε να πάρω μια απόσταση για να προστατεύσω την ψυχική μου ισορροπία. Έτσι κι αλλιώς είχα σκοπό να φύγω κάποια στιγμή για να ολοκληρώσω το μεταπτυχιακό μου στο Λονδίνο με θέμα την Παγκόσμια Μετανάστευση. Απλώς επέσπευσα το ταξίδι. Εξάλλου το διακύβευμα (η εκπομπή) δεν ήταν ισχυρό. Από τη στιγμή που η εκπομπή θα γίνει, ελαχίστως με ενδιαφέρει αν θα την παρουσιάσω εγώ ή κάποιος άλλος. Βέβαια, εγείρεται ζήτημα εάν κάθε φορά που αναλαμβάνω κάποια εργασία … ωρύεται ο Τύπος. Δεν νομίζετε;

Θεωρείτε άδικη την κριτική που δεχθήκατε και γιατί;

Δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ τη λέξη «άδικη». Δεν έχω να απολογηθώ για κάτι. Η πιο ευγενική λέξη που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω είναι «χυδαία».

Πιστεύετε ότι συμβάλατε στη βελτίωση της αντιμετώπισης του μεταναστευτικού στην Ελλάδα; Αν ναι, πώς;

Το ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών δεν αντιμετωπίζεται μέσα σε ένα χρόνο, όταν μάλιστα έχεις παραλάβει το χάος πέντε ετών, τουλάχιστον. Όμως έγιναν σημαντικά βήματα με κυριότερο όλων το ότι πλέον όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα ως Ευρωπαϊκό. Η εκπεφρασμένη βούληση Ευρωπαϊκής Επιτροπής να στηρίξει οικονομικά αλλά και πολιτικά την Ελλάδα ώστε να εφαρμοστεί το Εθνικό Σύστημα Διαχείρισης των Μεταναστευτικών Ροών - στο οποίο καταλήξαμε σε συνεργασία με τα Υπουργεία ΠτΠ, Υγείας και Εσωτερικών - είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της προσπάθειας. Η ευρωπαϊκή αμφισβήτηση του Κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ είναι αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας. Η δουλειά συνεχίζεται. Στην κυβέρνηση εργάζονται στο αντικείμενο αυτό ικανότατοι άνθρωποι, με γνώση και βούληση, όπως η Υφυπουργός Μετανάστευσης, κα. Νταλάρα, ο Γενικός Γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής, κ. Τάκης, καθώς και πολλοί άλλοι στα συναρμόδια Υπουργεία.

Κι αφού αποφασίσατε να φύγετε, τότε γιατί κατέρχεστε υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τον υποψήφιο περιφερειάρχη Ψαριανό;

Ούτε απεβίωσα (ακόμα) ούτε εγκατέλειψα τη χώρα (ακόμα), το μεταπτυχιακό μου ολοκληρώνω και με τη νέα χρονιά θα επιστρέψω.

Γιατί επιλέξατε υποψήφιο από την Αριστερά για να κατέβετε υποψήφια στην περιφέρεια Αττικής; Πριν από λίγο καιρό, ήσασταν σύμβουλος σε ΥΦΥΠ του Πασοκ. Θα μπορούσε να σας κατηγορήσει κανείς για πολιτική ασυνέπεια.

Για πολιτική ασυνέπεια θα με κατηγορούσαν, και δικαίως, αν άξαφνα εργαζόμουν για το προεκλογικό πρόγραμμα του ΛΑΟΣ. Εάν εννοείται «κομματική» ασυνέπεια… επιτρέψτε μου επίσης να μην συμφωνήσω. Η Δημοκρατική Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν κοινούς υποψήφιους για τους Δήμους της Αθήνας, τον κ. Καμίνη, και της Θεσσαλονίκης, τον κ. Μπουτάρη. Η πρωτοβουλία της συνεργασίας είναι ενδεικτική της αίσθησης ευθύνης που έχουν τα δύο κόμματα. Θέλω να πιστεύω ότι την Κυριακή θα αλλάξει επιτέλους ο πολιτικός χάρτης.
Η περιφέρεια με τον Καλλικράτη θα είναι μια μικρή κυβέρνηση και έχει σημασία την επομένη της 7ης Νοεμβρίου να υπάρξει μια θεσμικά αξιόπιστη περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Ο λόγος του Γρηγόρη Ψαριανού (και του Φώτη Κουβέλη φυσικά) είναι απαραίτητος στην Περιφέρεια Αττικής. Είναι ο άνθρωπος που, όπως το έχει δείξει πολλές φορές στο κοινοβούλιο, έχει την τόλμη να εκφράζει τον κοινό νου. Έχει προσλαμβάνουσες, γνωρίζει τα καθημερινά προβλήματα, και δεν φοβάται το πολιτικό κόστος. Από κει και πέρα, προφανώς και δεν επιθυμώ εκλογές, προφανώς και πρέπει να παραμείνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ισχυρή και σταθερή σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου ενωμένες (και επιβλέπουσες) σε ένα κοινό στόχο.
Εάν η Νέα Δημοκρατία ή άλλα κόμματα και σχηματισμοί έχουν τη μαγική λύση για να εξαφανίσουν αυθωρεί όλα τα προβλήματα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά του συνόλου των κρατών μελών της ΕΕ, ενδεχομένως και της Αμερικής … ας μας την αποκαλύψουν στις βουλευτικές εκλογές. Για την ώρα αυτό που έχει σημασία είναι να προκύψει μια περιφερειακή και δημοτική αυτοδιοίκηση με ηγεσίες που να μπορούν να χειριστούν την κρίση, οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση, σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών. Κι όχι ηγεσίες που θα χρησιμοποιήσουν την αυτοδιοίκηση για να ενδυναμώσουν ή να περισώσουν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια για παρόμοιες πρακτικές.

Αν εκλεγείτε, τι θα κάνετε; Θα έρθετε πίσω;

Θα έρθω πίσω, όπως και αν έχει.

Τι λύσεις έχετε να προτείνετε για την εκρηκτική κατάσταση στην Πλ. Αγίου Παντελεήμονα και Αττικής; Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να αποφευχθούν οι «νέοι Αγιοι Παντελεήμονες»;

Όσον αφορά τη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, το πρώτο βήμα είναι να ανοίξει η παιδική χαρά της πλατείας, η οποία παραμένει κλειστή εδώ και δύο χρόνια με «απόφαση» ενός μικρού αριθμού κατοίκων της περιοχής και τη σιωπηλή συναίνεση του Δήμου Αθηναίων. Η κλειστή παιδική χαρά έχει καταντήσει να θεωρείται το σύμβολο της εδαφικής ανεξαρτησίας της περιοχής (!), στα πέριξ της οποίας αυτοδικούν διάφορες οργανώσεις που φέρουν την ρητορική του μίσους. Ενώ ταυτοχρόνως και όλως τυχαίως… διάφοροι γνωστοί – άγνωστοι επιδίδονται σε ένα ξέφρενο «real estate». Έλεος! Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Όσον αφορά στο σύνολο της Αθήνας και της Αττικής, θα πρέπει να υποστηριχθούν και να εφαρμοστούν πολιτικές για τη μετανάστευση και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Το ζήτημα του κέντρου της Αθήνας, το οποίο καθημερινά εξαπλώνεται σε άλλες περιοχές, είναι πρωτίστως ζήτημα περιθωριοποίησης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων οι οποίες μη έχοντας τρόπο διαφυγής και επιβίωσης καταφεύγουν στα υπάρχοντα δίκτυα παραβατικότητας και παραοικονομίας. Πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό το φαύλο κύκλο υπο- και από- κοινωνικοποίησης. Δεν έχουμε να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα. Όλες οι μητροπόλεις έχουν αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και το έχουν διαχειριστεί. Εξάλλου η σχετική μελέτη έχει γίνει (το πόρισμα για το Ιστορικό κέντρο, το οποίο και επιμελήθηκα) και προφανώς δεν αφορά μόνο το κέντρο της Αθήνας.
Στο θέμα παραδείγματος χάρη των αστέγων η Περιφέρεια και ο Δήμος μπορούν να κάνουν πολλά. Να δημιουργηθούν ξενώνες, να αποστιγματιστούν οι άστεγοι συμπολίτες μας μέσα από προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, να εφαρμοστούν προληπτικές πολιτικές, να ενεργοποιηθεί η «γειτονιά», ο «κοινωνικός ιστός». Ξέρετε, σύμφωνα με Ευρωπαϊκή έρευνα το 2006 ο αριθμός των ελλήνων συμπολιτών μας που ζούσαν σε επισφαλή στέγη στην Αττική, άγγιζε το νούμερο των 180.000. Αντιλαμβάνεστε που βρισκόμαστε τώρα.

Ενώ μπορούσαν, πολλοί μετανάστες δεν ενδιαφέρθηκαν για το δικαίωμά τους να ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές. Πώς το εξηγείτε αυτό;

Μην περιμένουμε οι άνθρωποι που επί χρόνια ζουν αποκλεισμένοι από τα κοινά, μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα κάποιων μηνών να αλλάξουν άρδην συμπεριφορά. Χρειάζεται χρόνος. Επίσης, μην αμφισβητείτε το γεγονός ότι ένας συντριπτικά μεγάλος αριθμός μεταναστών εξακολουθεί να μην γνωρίζει ότι έχει δικαίωμα ψήφου. Το άκουσε αλλά θα θεώρησε ότι δεν αφορά τον ίδιον. Το ζητούμενο όμως δεν είναι μόνο η ολιγόλεπτη προσέλευση στην κάλπη, αλλά το τι προηγείται και έπεται αυτής. Το πως δηλαδή θα γίνουν ενεργοί και συμμετέχοντες στα κοινά πολίτες, με την ευρεία έννοια. Και αυτό ισχύει για όλους μας.